Via zijn rechter oor stapte hij
zijn hoofd binnen
schemering
een lange gang met deuren
limbische gebieden stond er op één daarvan
het stormt als de stoet aankomt bij Moskowa
de auto’s rijden achterom waar we
uit moeten stappen
ineens besef ik dat ik nu
de oudste ben van de familie
Een grote overhangende rots
daaronder het kamp voor de komende dagen
uitzicht op de steile heuvels
bekleed met groen
laaghangende wolken
hout verzamelen
het vuur
dat niet meer uit zal gaan
onder ons de grensrivier
waar de smokkelaars
met de contrabande op hun rug
de trappen des doods beklommen
het natte hout eerst drogen
houtskool om te roosteren
grote blokken voor de nacht
de werkplaats van Vulcanus
regenwater sijpelt door de rotsen
daags omhoog voor voorraad
hout
het ritme van de dag
ons venster op de wereld
klein maar oh zo weids
de geluiden
geuren
de laatste voettocht
ontregeld
als de tienduizend
naar de bewoonde wereld
de snelweg gaat te hard
in de stad klinkt het alsof
ik weer kan horen
Vroeg op pad
ik fiets de heuvel af
het is nog koel
in de schaduw van een oude beuk
liggen koeien
wachtend op de hitte die komen gaat
kauwend en stomend
Betuws landschap bij opkomend onweer
Wodanseik Zomerweelde
hoestend en rochelend
schilderde hij de omgeving
op zoek naar een toon
die hij gekleurd grijs noemde
het Barbizon van het noorden
in onmin met zijn mecenas
op De Hemelsche Berg
ik zie nog steeds die schilderijen
Genève St Ange Brussel Amsterdam
telkens kwam hij terug
nauwelijks volwassen
is het afgelopen
het houthakkersdorp in het forêt
de Fontainebleau heeft hij nooit gezien
mijn dorp heeft een weggetje naar hem vernoemd
Het is zondag
een bleek zonnetje
de kade vol mensen
kermis met allerhande kramen
het meer is helder
de lucht voelt fris aan de huid
aan de overkant ligt Frankrijk
ooit wandelde Sisi hier langs de oever
als een zwarte schim
op de vlucht voor het noodlot
Kissingen Bad Bruckenau Caux Montreux
zoveel doden
zelf uit haar lijden verlost
door de anarchist Lucheni
embarquez s’il vous plait
de boot zet zich in beweging
benedendeks komen de zuigers die
de raderen aandrijven langzaam in beweging
ölgesteuerte Dampfmaschine
fossiel uit de belle epoque
het schuim spat op
alles trilt en schudt
dan zijn we op het meer
dagjesmensen families eropuit
met een half uur ben je aan de overkant
in de verte ligt Evian
het villa triste van Victor Chmara
vroeger een mondain vakantieoord
een paar grote hotels
met hun weelderige tuinen
een casino en een bioscoop
heeft aan glans verloren
maar het eten is er goed
veel later weer terug
loop ik alleen de heuvel op
de zon verdwijnt achter de gebouwen van het plein
de zomer loopt ten einde
Een greppel in de mist
verlaten huizen
resten van plantages
een gewonde boom
geen mens
toch ze zijn er geweest
kinderen die spelen in het water
een spoorbrug en een trein
de ruiter op de oprijlaan
schijnbaar ongerept
beelden in zwart en wit
katoen tabak
de Unie trekt ten strijde
the night they drove old dixie down
landschap
dat zijn onschuld heeft verloren
bewogen
vlekken strepen krassen
stofjes haren
als van jaren her
de gids gaat ons
al prevelend voor
de kale berg op
gids van vader op zoon
je ziet hoe de berg zich verheft
de baai de stad
verder weg eilanden
grommend en reutelend
dan weer donderend
pyroclastische stromen uitbrakend
oh vuurtoren
zo moet Emma Hamilton hem gezien hebben
eeuwige schoonheid
gekoppeld aan haar gezant en vulcanoloog
met haar geliefde Horatio Nelson
hij op zoek naar de Franse vloot
Napels aandoend
ooit de mooiste stad van het heelal
paradijs en vagevuur
het Koninkrijk der Beide Siciliën
de hooggehakte vrouwen
nu in gehuurde gympen
plasticzakken als sokken
aan de staart van de groep
het vuur van de revolutie
heeft de stad niet echt bereikt
de republiek bestond vijf maanden
Maria Carolina was geen
Marie Antoinette
boven is het koud
een gammel café met terras
een molen met ansichtkaarten
al snel verdwijnt de top in de wolken
Ronkend
staat hij
voor het huis
en zwaait
onherkenbaar
ingepakt
op de kleine machine
oh Royal Nord
jankende tienerdroom
vetkuivende raket
met te veel chroom
die voorbij vliegt
op een warme zomeravond
ons in vervoering
achterlaat
troetelkind van
de gebroeders Hufkens
voor al uw rijwielen
later groot geworden
in grasmaaiers
het straaljagergeluid
zwelt langzaam aan
schudt de stilte op in
het dorp
en sterft weer weg
oh Royal Nord
Brusselse droom
Lumumba’s werkpaard
volgepakt
stuivend over stoffige wegen
dan valt het monster stil
hij doet zijn helm af
het is Henk
Het is stil
alleen een krekel roert zich
wind trekt plooien in het meer
de overkant bestaat uit verschillende tinten zwart
met Noor op de veranda
naar de hemel kijken
de rest ligt al in bed
deed ik dat ook met papa
wie kan ik dat nog vragen
boven op de berg
de radiotoren met zijn rode licht
aan de hemel wat stoffige wolken
met papa naar de Rijn
achterop de brommer
op weg naar een krib
hij ging schilderen
verder één ster die
langzaam achter de heuvel verdwijnt
dat is de poolster
helder
als een baken moet zijn
alles is in rust
verder weg op de snelweg gaat het leven gewoon door
Recente reacties