Met jeuk aan mijn ballen sta ik op.
Ik vind appelkoeken in de koelkast
& een slagroombus met een groene kop.
Het water stroomt hier nog steeds.
Dat is het probleem niet.
Ik loop naar buiten & keur de wolken.
Ze hebben er wel eens beter uit gezien.
Eenmaal weer binnen staar ik
naar de omgeklapte foto.
Zal ik wel, zal ik niet?
Het is zondagmiddag 15:00 uur.
Het is tijd om mijn moeder te bellen.
Vroeger rook ik altijd
de sigaren van mijn vader.
Vroeger bracht mijn vader mij
altijd naar het grasveld
in zijn blauwe Ford Fiesta.
Geen kind keek op.
Vroeger was ik verliefd
op hakjes. M’n vader vond dat altijd
iets voor jongetjes met mooi haar.
Vroeger speelde ik iedereen
door de benen. Mijn vader vond het
altijd eentje teveel.
Vroeger was ik aanvoerder.
Ik huilde altijd als ik werd gewisseld.
Mijn vader gaf mij dan patat.
Vroeger was ik topscorer.
Mjn vader vond dat nooit
een onderwerp van gesprek.
Vroeger was mijn vader
de sigarenkoning van het dorp.
Nooit kwam hij boos binnenlopen.
Vroeger hoorde ik op de trap
hoe mijn vader altijd zijn hoofd brak
in de nacht.
Vroeger bracht ik de krant rond
& zag ik altijd hoe leeg de fles Beerenburg
op het aanrecht stond.
Vroeger was mijn vader
altijd de aangewezen man
voor het uitlaten van de hond.
Vroeger zag ik altijd
hoe voorzichtig mijn vader
de platen van Ede Staal van stal haalde.
Vroeger vond ik mijn vader altijd
een hele vreemde, maar lieve man.
Iedereen liep met hem weg.
Nu zie ik mijn vader weer.
Hij loopt gelukkig niet weg. Wat wil je?
Hij ligt in een kankerbed.
& nu ben ik opeens de aangewezen vreemde man
die breekt & niet weet waar hij het zoeken moet.
Straks zie ik hoe mijn vader
een plekje heeft veroverd in de krant.
Geen duivel zal opkijken. Laat God maar
met hem weglopen.
Sayang,
ik mis je zo erg
dat ik alleen nog
kutgedichten schrijf.
Sayang,
je zou me eens moeten zien.
Zo fucking verdrietig,
samen met mijn halve liter bier.
Sayang,
ik heb hier wat gezelschap
van ramen, deuren & muren.
Maar zij zijn woordenproof.
Sayang,
straks knip ik de sneeuw-tv uit
& loop ik langzaam de trap op
met een ingehouden huilbui.
Sayang,
dan moet ga ik gaan liggen
& druk ik jouw vergeten slipje
tegen mijn lippen.
Sayang,
geloof me, vannacht krijg ik
geen bezoek van mooie dromen.
Mijn ogen zullen gericht staan
op de maan.
& ook hij geeft geen antwoord.
Recente reacties