Resultaten voor het trefwoord martijn teerlinck

eeuwig – martijn teerlinck

god is niet eeuwig, god staat buiten eeuwig
hij is in een spiraal om eeuwig heen gekronkeld
hij geeft er warmte aan en voert het kleine hapjes

maar de wereld bestaat niet, de wereld is eeuwig
de wereld zal er altijd zijn, die hangt te hangen
als een ruzie in de muren van een kamer zonder mensen

ik ben soms eeuwig, soms zie ik geen einde
dan zou ik uren in de spiegel kunnen kijken
maar vergeet ik dat mijn torso ontstaan is uit letters
die samen tot maliƫnkolder gesmeed zijn

op zo’n moment word ik een einde
dan vergeet ik, vergeet ik dat ik niet kan lezen
en lees ik woorden die ik niet begrijp
in die metalen tekens in mijn borst

wie mij ter wereld bracht – martijn teerlinck

wie mij ter wereld bracht heeft me omhoog geheven
heeft goed gekeken naar de vorm van mijn amandelogen
en heeft toen gezegd: het is een alfabet, maar ook een mens

sinds dat moment heeft het jaren geduurd
tot ik mijzelf een jongen maakte uit karton
die trok ik aan als ik naar school ging

hoeveel dagen zijn er al verstreken
hoeveel woorden heb ik al geleefd
hoeveel keer hebben die letters mij al
ingeademd, uitgeademd, ingeademd

hoe vaak heb ik al gezegd:
maak je geen zorgen, want ik heb inkt in alle kleuren zwart
ik heb de tranen van mijn moeder
en als ik in die lange nachten voor mijn spiegel sta
gebruik ik ze om mijn gezicht te tatoeƫren

en op een dag – martijn teerlinck

en op een dag werd ik een overdosis

het was een tijd waarin mijn mond nog
kalk en zand en gips was
het was een tijd waarin ik nog de waterbodem
van mijn moeder was

maar ben ik dan geen vlinder, vroeg ik
zijn mijn hersenhelften dan geen vleugels
en is dit strakgespannen vel dan geen cocon

het zijn vragen die zich niet laten verdrinken
en ik stel ze soms nog wel eens
aan de lucht die ik alleen maar kan ver-
plaatsen en verplaatsen