De flauwe grimas
verdwijnt even snel
als een waterige
regenboog
Was toch verleden
week dat de eerste mens
op de maan liep
En jij gister met lompe
verwoestende passen
mijn hart ontzielde
Zou ik dan morgen weer
de met onschuld besprenkelde
baby donshaartjes ruiken
en voelen
Weet ik dan wat ik
volgende week met mijn leven
heb gedaan
Vandaag geef ik de onmacht
samen met mijn lichaam
aan de rulle aarde
en vlij ik mij in de
welkome gedolven rust
Recente reacties