Resultaten voor het trefwoord mariken van de bovenkamp

kleine leidraad voor parijs, 1982 – mariken van de bovenkamp

‘Elle est mignonne, la petite!’
De metro is vertrokken.
Is deze man een slaapplaats?
Het is koud op het perron.
Ze zijn met veel,
wie moet je kiezen?

Kies de leider,
hij staat het stevigst stinkt
het minst naar drank.
‘Ta première fois, princesse?’
Nooit zeggen wie je bent, al doet het zeer.
Laat alles toe, maar binnen.

Het is de kunst je ziel dwars door het vuile bed te drukken.
Het stinkt naar pis, je druipt van kwijl; je bent er niet.
Glimlach tot hij slaapt, heb hem dan lief.
Geloof vervolgens stellig dat hij het zo niet heeft bedoeld.
Slaap licht, zoveel je kunt.
Eet voor de dag begint, n’importe quoi.

Draag onderhuids je paspoort
en de route naar de Notre Dame die altijd open is.

zoals het gaat – mariken van de bovenkamp

Besloten te blijven. Vergat nog te vergrendelen.
Vertrek. En keer weer terug.
Besloot te blijven. Vergrendelde.

Ach, deze deur is tegen geen zuchtje wind bestand.
De eerste wolf die blaast wordt door mij hartelijk ontvangen.
Kom! mijn strooien dak, mijn strooien dak mag weg opdat
mijn haren waaien, mijn huid zich roert en al mijn
onderdelen trillen op hun grond totdat de muren vallen.
Jericho! juicht mijn onbezonnen onbezonnen onbezonnen
hart.

Besloten te blijven. Bleef. Bleef meer. Bleef nog eens.
Ging. Besloot niet af te sluiten.

ochtend – mariken van de bovenkamp

Het was nog stil, de kuikens sliepen bij elkaar,
ze droomden niet van vossen of dat ze zouden
vliegen. Ze droomden niet maar sliepen.

Ik was wel wakker maar nog niet verzameld,
het haantje van de toren tolde in de wind,
ik wachtte. De klok sloeg vier, vijf, zes

voordat het meisjeskind, dat duivels kan beminnen,
mij terugbracht wat ik ’s nachts her en der vergat.
De kippen klaagden voer, nu kon de dag beginnen.