Resultaten voor de tag lijf

beperkt – yvette rombouts

In haar ogen zie ik een klein meisje onbegrepen. Met haar lange onhandige lijf laat ze je anders geloven. Om haar heen is er snelheid, snelheid zonder controle. Als een vooruit gespoelde film. Daar zijn ze weer, de niet beperkten, duwend, trekkend, bevelend. Altijd trek ze aan het kortste eind, ... »»»

koffie – pj sas

net wakker zijn is wonderlijk alsof je nog aan de rand staat van een gapend ravijn en het leven pompt door je lijf met een ongekende helderheid die de wereld in vuur en vlam zet maar dat alles kan ook de koffie zijn, zwart als de nacht

fade-out – sabine kars

aan de schemerende gracht hapert een man gewikkeld in vroeger en niemand streelt hem door zijn haren hij wiegt zijn verliezende lijf op de maat van passanten – breekt de laatste dagen van dit zo besloten feest waarop iedereen te vroeg ging slapen en sinds de kruisen binnenstromen verkruimelt hij ... »»»

* – maaike klaster

Koning Kanker de schuld geven van het feit dat je geboren bent. Alsof je niet ooit vanzelf sterft. Daar heb je geen kanker voor nodig. Iemand heeft mij een diagnose gegeven, een doodsvonnis voor een meisje van zeven. Daar legde ik mij schreeuwend bij neer, maar ik had natuurlijk moeten ... »»»

memo – ploos

memootjes zakelijk pragmatisch kris en kras de kattebellen notities overal op koelkast en op vriezer op deuren tassen ramen spiegels op armen benen billen wat je wil houden kan op het lijf geschreven wat moet ik doen wat moet ik blijven weten hoe waar haalt de tijd de tijd vandaan ... »»»

compositie in zwart – jos van daanen

Als de dood ontwaakt heeft ze niet geslapen, ze heeft niet in haar bed gelegen, niet op haar zij gedraaid, ons niet, voor wie dat weten wil, betrokken bij haar dromen. Als de dood is opgestaan zijn haar lakens onbeslapen en is haar bed aan een kant leeg en inderhaast ... »»»

je moet wel goed uitkijken – piet van der laan

mijn hoofd leidt mijn lijf naar waar het blijkbaar moet zijn en houdt het net haaks op de straat mijn lijf daarentegen wil amper bewegen maar mijn hoofd zegt ‘Straks kom je te laat!’ een dreigend dilemma door gierende remmen aan gort gerost in volle vaart mijn lichaam zijn zin ... »»»

carnaval – b. vogels

het volk weet met zijn lijf geen blijf billen puilen uit borsten barsten los het bier viert hoogtij de straten klotsen de narren kotsen de stoet steekt de draak met alle narigheid een prins gaat met de pluimen lopen

een nieuwe ochtend – mark opfer

Wakker worden met brosse zeesponsbenen en je zorgen maken en dan verbaast zijn wanneer je ineens weer naast je bedje staat honger hebben en dat negeren en alleen maar koffie zetten terwijl je ogen branden en je bloedhondwangen alles naar beneden trekken Er ligt een melkwitte gloed over de wereld ... »»»

versnapering – anouk smies

Bij zonsopkomst klom ik uit klossen garen en je slapende lach Ik moest je niet verschuiven terwijl ik aan de herten in mijn jeugdjaren dacht Die stonden koud en verstrooid op een sokkel als je lijf in het licht gekwakt Hoe ik je minutenlang voor de eerste keer zag

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...