eens deelden we azuur
en witte stranden
het vuur liep over
van onze zeeën
we kenden geen grenzen
geen landen geen boorden
eens hadden we
dezelfde moeders
dezelfde kinderen
alleen de maan was anders ginder
eens waren we het eens
over de kleur van onze woorden
geen sterren mogen nog schijnen
ik kies voor de schaduw van vleugels
patronen op de grond
in het luchtruim gekozen
waar te landen
ik zie wel maar wil niet
de vingers van de wind
je kan er tussendoor kruipen
windvlagen ontwijken
ze komen terug, en snel
zodat je niet vergeet
weggebeukte haren in gootjes voor afvalwater
dat is wat rot, en rest
van de mens
blijft zelden iets goed
mijn autobiografie is al gestolen
ik heb nog geen letter gezet
er komt ook niets
dat niet weggeblazen wordt
de wind ruimt zichzelf op
Recente reacties