Aan de voeten van de besneeuwde bergen
Donkere hemel
Donkere foto’s
De verborgen sporen in mijn stilte
Een monnik die zijn lachen vergeten is
In de klaagzang van een oude vrouw
Verliefdheid is een reis
Resultaten voor het trefwoord lachen
Aaltje duwde met haar vingers
even was de stilte tastbaar, voelbaar
de deur viel uit zijn slot.
Roomservice.
Ze begonnen zachtjes samen te lachen.
De lakens hielden hun mond.
als ik je verdriet deed, bleef je lachen
totdat je meer water vond voor je gezicht.
wegstrepen; daar was je goed in. het weghalen
van druppels tranen tegen een achtergrond van
meer. zo deed je ook bij mij. ik heb je nooit sip
gezien. je wachtte tot regen viel zodat je op het bal-
kon kon staan. het onderscheid tussen vocht weg.
steeds als ik je verdriet deed,
douchte jij je roodgloeiend heet.
ik zou je zo graag weer eens recht aankijken,
naar je lachen en kunnen blijven lachen,
ik zou je zo graag weer eens recht aankijken,
dat je gewoon weet hoe het zit, zonder dit theater,
dat jij zegt, en ik zeg,
en dat het dan iets openmaakt,
eerlijk laat zien waar we zitten,
waar we afspreken, waar we komen
en gaan.
Dat dus, dat wil ik hebben,
op ooghoogte mijn frontale hersenkwab
tegen die van jou plakken
je een kus geven
en gewoon verder leven,
recht in de ogen, zuiver in het hart,
gewoon verder leven
met jou
Hier in Droompaleis “Gesprongen Veren” ontmoette ik haar voor het eerst. Het kan verkeren heren in de liefde. Ik wist van haar het meest te houden van wie er op de aarde leeft. Haar lippen bedruppeld met fonkelende paarlen wanneer ze haar lippen als een warme perzik open sneed om mij toe te lachen, in te happen, kortom weet dat zij de mijne is zoals een ander bezeten is van mystiek, hobbies, woestijnratten, half-verroeste auto’s, op schaal nagebouwde treinen met hun loop over de zolders van buren, weet. Hoe zij liep als een opgewonden speelgoedeend, waggelend met haar billen als niet te versmaden hammen aan de zoldering boven de toog waaraan wij proosten op het leven en de liefde. Weet. Eens zal mijn naam zijn uitgedampt, eens zal de klok geen tijd meer slaan maar mijn liefde voor haar zal voelbaar blijven trillen vrienden, aan deze bar in dit heelal.
Je zegt
dat je blij van mij wordt,
dat ik zo goed kan luisteren
en dat ik er altijd
op het juiste moment ben.
Je zegt dat ik er steeds beter uitzie
ondanks mijn grijze haren
en dat je altijd zo
om mij moet lachen.
Je zegt dat je alleen bent
en een maatje mist,
dat je iemand mist
om mee te vrijen.
Je zegt dat je niet weet
wat je zonder mij zou moeten.
Je zegt dat je je veilig voelt
bij mij.
Ik zeg dat je
geweldig bent;
dat je altijd bij
mij terecht kunt;
dat je er fantastisch
uitziet,
ondanks je oudere huid
en je slappere billen.
Dat ik altijd van je heb gehouden.
je lacht
je kijkt
je kijkt zo lief
Je zegt
dat je altijd al
zo’n broer had willen hebben
{ zucht }
ik ben neergedaald op een open plek
te midden van zwijgende stenen zuilen
het gewone lijkt daarmee bijzonder gek
en het lachen staat mij nader dan huilen
ik ben opgesloten in een bakstenen gedicht
om te rijpen in een kluis van jaargangen
totdat ik mij weer zelfverzekerd opricht
zonder weet van gemis of verlangen
ik ben omwonden met verstikkende rede
in verstijfde talen met codes en symbolen
alleen het allerbeste stelt mij tevreden
hetgeen ik luid laat horen, onverholen
ik ben verloren in een belofte van goud
mijn wereldbeeld is om z’n as gedraaid
alle blauwe dagen worden vanzelf oud
nu ik weet dat alles van stof verwaait
Reizen, communicatie, sociaal gedrag, praten, denken, vrijen, slapen, slapen, vrijen, slapen, slapen, praten, praten, denken, denken, schrijven, eten, schijten, plassen, dromen, dagdromen, nadenken, eten, zitten, schrijven, wakker slapen, denken, niet praten, niet praten, zwijgen, zitten, denken, huilen, huilen, lachje, lachen, denken, schrijven, missen, missen, missen, missen, missen, slapen, slapen, dromen, en opstaan.,
Hij is zo mooi!
Ik zeg lekker niet over wie ik het heb, maar als hij en ik samenkomen,
mochten wij samenkomen, dan zullen wij overal waar wij lopen grote
schoonheid verspreiden, dan gaat overal op aarde het zonnetje schijnen.
Horen jullie hoe hij huilt, om mij? Het wordt tijd dat hij mij schrijft.
Vandaag is de dag dat wij begonnen met lachen; werden onze nachten
– in mijn leven althans – één vreugdevolle nacht. Hij zingt als ik dans.
Toen ik gisteren (wat een koude dag was dat!) in zijn stad een warme
stroopwafel at, terwijl hij met anderen aan tafel zat, zwaaide hij/ik naar
mijn/zijn hart. Dag lieverd!!!
Bedankt aan de beweging,
want het is zij en zij alleen
die mij inspireert.
Nog meer dan het gonzende lichaam
dat blinkt in deze koude kamer.
Nog meer dan het lachen van een vrouw,
jong en vol onzin, maar geslepen
en rad van tong.
Nog meer dan het licht tussen mijn oren,
de geladen leegte na een bloedneus
of het prikken van een nieuw harnas.
Nog meer dan de eindeloze bast die staat
en blijft staan, geolied deint onder liefde.
Nog meer dan dit alles
is het de beweging die me stuwt
en verrast, die me hard en week maakt,
die me wakker schudt en streelt
met haar spannende spieren.
En na de beweging rest alleen nog de slaap,
die maar niet komen wil.
Recente reacties