nog glinstert een tegenstromende rivier
de enige die implodeert naar het brongebied
bevangen door water dat lotsbezegeling wist
met wassende dunheid en afnemend debiet
golvend door diepten van laag naar hoog
jij, zuivere eigenheid die geboren wederkeert
in het oeverzand staat geschreven wie je bent
de zoekende rivier die het onmogelijke begeert
We zijn jongens
we hebben huid, een laag
die we aanraken
en vergeten
we zijn op dit schip
en verdwijnen
via luiken
de vloer in
daar
mogen we zelf weten
hoe belangrijk het gaat worden.
de sneeuw, nog witter dan het
papier dat ligt te wachten
op een weergave
in woorden, geen zon
verblindend laag om wit
nog witter te maken
een hazensprong of spoor
niet te beschrijven
de achterlopers gelijk
in vlucht
wat ik van mezelf mag
twee flesjes per dag
maar er is meer
die heeft ze verstopt, de schat
anders gaat het op en
dat staat zo armoedig
als er bezoek is
als er bezoek is
in het schuurtje
onder een laag stof
Het is de eerste laag
-afgepeld-
gerijpt tot aan de snede
de aarde smukt zich
onder dit verrassend aalt
het is de tweede laag
weerloos gefileerd tot op het bot
enkel nagels blijven achter
gescherpt aan minuscule zinsneden
geen laatste oordeel te vellen
de kwetsbaarheid is versteend
zonder betekenis
verschraald
verdord
verstorven
en achteloos verstrooid
Recente reacties