ik wil mijn kop diep in het zand zodat ik niet meer hoef
te voelen hoe de wereld me hard om de oren slaat
met viscose vriendschappen en acetaten liefdes

mijn kop wil diep in aarde wroeten en dan oog in oog
met een vette aardworm ouwehoeren over vroeger
toen ik dacht dat later alles beter werd en niet meer
wist of woorden hadden een waarheid die bestond voor hen
die ze gebeiteld zagen in klank en lettertekens

ik wil mijn kop diep in het zand en niet meer hoeven zien
hoe de tijd de mensen naholt, inhaalt en dan inlijft
in de enge slavernij van het synthetisch denken
niet meer hoeven zien hoe ik mijn energie verkwansel
aan verbeten molenduels en bierkaaigevechten

mijn kop heel diep in het zand blijkt zelfs de struisvogel nep