niet zomaar ineens
zin in moord en doodslag
koken doet het
al een tijd
wat natuurlijk
figuurlijk en relatief
maar laten we
niet weglopen
hete brij vreten
zonder gebed
heilig is een strijd
onze vrijheid een spel
we lopen op de maat
dansen naar de koning
zijn pijpen haar vader
moeder kent rust
met vlag en wimpel
gezakt voor oranjegevoel
Tevreden zijn met wat je hebt
is niet poëtisch
als je alles hebt.
Dus vertrek je voor een droomreis
over oude mijnenvelden
naar het land van koning eenoog.
Een jongen met een beenprothese
gidst je naar het strand.
Je zont in de geur van bermbommen,
je valt op je rug van de schone hemel.
Na het ongeremde naaktzwemmen
schud je melk en honing af.
Thuis, met vrienden die het wat minder hebben,
blader je in het album.
De gids staat niet op de foto.
Muziek doet pijn, stilte ook.
De zon doet pijn, de wind ook.
Kunnen we nog even met elkaar praten?
Gewoon met elkaar praten?
Zonder al te veel moeilijk gedoe.
Kan ik nog even naar je kijken, je voelen?
Wil je me nog even aanraken
zoals alleen jij dat kan?
Muziek doet pijn, stilte ook.
De zon doet pijn, de wind ook.
Zien jullie dezelfde grijze wolken?
Precies dezelfde grijze wolken?
Zonder maar even te denken aan morgen.
Het dier in mij zit in de regen.
Even afgeleid laat zij de waanzin los.
Langzaam word ik iemand anders.
Teleurgesteld, verdwaald
in het bos van koning god.
Het duizendste uur is aangebroken. Geloof je me niet?
Kijk maar op de klok. Vandaag heb ik er negenhonderd-
negenennegentig op zitten.
De man aan jouw zijde tijdens dat potje poker was de
mijne. Mooi hè? Dat vond ik ook, en ik geloof er geen
reet van dat jij dat nu opeens niet meer weet. Alsof ik
zou zijn vergeten met wie jij er rond driehonderd recht
voor mijn neus vandoor ging. Niet vanwege hem of om
de seks, maar vanwege mij. Omdat je toen al wist met
welke man ik jou dat vijfhonderdtweeënzestigste uur
om de oren zou slaan, af zou troeven, af zou maken.
Full house, zolang het duurde.
Nu, vandaag, zal de klok haar laatste slag slaan en ben
jij mijn huidige, toekomstige man voor altijd kwijt. Kijk
voor deze keer maar even met mij mee. Zie je, hij en ik
hebben dezelfde kaarten gedeeld gekregen: harten aas,
harten koning, harten koningin, harten boer, harten tien.
Dat is nog eens wat ze noemen, een royal flush! Nu weer
in jouw eigen kaarten kijken. Niet meer valsspelen.
Koning Kanker de schuld geven
van het feit dat je geboren bent.
Alsof je niet ooit vanzelf sterft.
Daar heb je geen kanker voor nodig.
Iemand heeft mij een diagnose gegeven,
een doodsvonnis voor een meisje van zeven.
Daar legde ik mij schreeuwend bij neer,
maar ik had natuurlijk moeten blijven leven,
deze kans lachend aan moeten pakken
om de longen uit mijn lijf te geeuwen:
Steek die zogenaamde ziekte in je hol
en stort je in je eigen graf!
Als een lelijke oude vrouw heb je de kinderen vetgemest.
De oudste beschermeling, die van de koning, suste je
gekwelde bloed in slaap:
Jij bent de mooiste, de liefste, de meest attente.
De anderen waren ervoor je te dienen tot in de hoogste kelders.
Diep van binnen bewaarde je een gestold elixer van obsidiaan.
Je sloeg het stuk met duizend hamers, walste het tot gritfijn poeder,
mengde het met limonade, elke dag een beetje.
Ingewanden van hen die jou ontschoten zouden zachtjes bloeden;
nooit zouden ze het thuis herkennen dat zij dweilden
“for my dear son sean lost
somewhere in the foggy dew
between county donegal
and west flanders”
de mythe wil
dat de keltische vorst milesius
in 45 voor christus vanuit spanje
het bevel gaf tot invasie van ierland
en er de oorsponkelijke inwoners
de fomoren verjoeg
in de eerste eeuw
van onze jaartelling voltooide
conn of the 100 battles zijn werk
en onderwierp het zootje ongeregeld
dat het smaragden eiland toen bewoonde
daar begon je naam
en nu lig ik in bed
met een koningskind
dochter van de goedmoedige cannanán
van tír áeda in mag seired
die de dichter flann mac lonáin
uit munster aan zijn hof ontving
en vijfde was in afstamming
van de mythische flaitbertach
koning van tara
ruairdí ua cannanáin heerste over cenél conaill in 937
in die hoedanigheid versloeg hij máel ruanaid mac flainn
in de slag van tracht muga
hij vestigde zijn heerschappij in het noorden
en versloeg in 945 congolach en zijn vikingtrawanten
in het westelijk gelegen meath
in 948 uitgeroepen tot koning van ierland
werd hij een half jaar later door de vikings vermoord
in muine brocáin in meath
een andere ruaidrí werd in 1188
op de brug van sligo verslagen door zijn aartsrivaal
flaithbertach ó mail doraid
volgens de heroïsche overlevering was het deze ruardí
die zich hevig verzette tegen de overdracht
van zijn machtige lordship aan de engelse bezetter henry II
pas 5 eeuwen later werd de clann
in ere hersteld door queen elizabeth
maar in 1641 leidde dermot o cannon van de baronie kilmacrenan de rebellie
tegen het despotisme van de engelse kroon
geen drop brits bloed in je aderen dus
maar je huid gewassen en gebleekt
door 1000 jaar zilte regenstormen
in de woeste heuvels van je rebelse koninkrijk
tír conaill
torens staan op plekken waar ze niet verdedigen
ze vallen ook niet aan
de pionnen zijn al verloren
de koning staat alleen
tegen zijn koningin aangeschurkt
alsof er nog liefde is
maar deze levert niets op
net als cultuur
dus wordt er geschoven alsof er niets hoeft over te blijven
alsof de rekening alleen maar nul hoeft te zijn
cultuur het enige wat ons geen dier maakt
cultuur verkocht
want anders levert ze volgens de paarden niks op
de lopers gaan achter de paarden aan
de rekening hoeft alleen maar nul te zijn
alleen maar niks
helemaal niets om te zijn
meer dan instinct
verloren schaakbord
alleen nog maar hout en schimmels en gebroken stenen
Geur van golven
lulletje rozenwater
Surfplank doet het
werk laat staan
Hij koning te rijk
deze bitch echter
Gaat niet soppen
laat zich anders nemen
Zoekfunctie gericht
schapen op het droge
Recente reacties