Het klokje tikte zachtjes
Tegen het raam van de poëet
Deze liet het klokje binnen
Sloot het raam en probeerde
De pen weer op te pakken

Maar toen hij net weer was gaan zitten
Tikte er een tweede klokje
Tegen het raam

De dichter deed weer open
Liet het klokje binnen
En sloot het venster

Er kwamen steeds meer klokjes
Een derde, een veertiende, een achtenzeventigste,
Elke paar tellen tikte er een klok
De dichter bleef steevast zijn raam openen

En dat is alzo gebleven tot op dezen dag.