En wat
te denken v an die lange
donkere a fstandsdagen
zonder jou,
en dan ineens w eer samen
alle plooien
gladgestreken op het
grijsvlossige vacht, met
je stem
warm als de z on
een g ouden tetrachord
zullen we de ketting
van het l even schakel
voor schakel laten afwikkelen.
Het zonnetje schijnt.
Ik fiets naar de veerpont.Een lange rij mensen staan te wachten. Een non stapt eruit, komt naar me toegelopen. We groeten elkaar, ze vraagt gelooft u? ja zeg ik, we raken in gesprek. Ziet u deze eindeloze ketting zielen. Jaren wachten zij voor de hemelpoort. Ik loop in en uit bij God. Hoe doet u dat. Door niet voor een beeld te bidden. Het houd de deur dicht. De paus blokkeert de ingang. Hij wil dat niemand ingaat, totdat hij je heilig verklaard. Met de heilige geest ben je vrij. Het licht ging aan. Plots was ze weg.
Onder keppel
koolzwart
hoofddoek vol kleur
boven kruisje
dat zich koestert
in kroezig borsthaar
bengelend aan de
ketting van welke kerk
dan ook
huist
een kop
vol kolder
leeg waait nooit de lente
zinnen nooit van wind
zin nooit van wind
wanneer wat geschreven staat
een leeg vel jouw
pen vindt het
kind dat spelen kan
met alleen dat blad
opgelicht
verlicht de plicht
de plek waaraan
de kolder plakt de pek
die koestert kuist kruist ketent
kreten van oprecht
verlangen de klei
in boort
hoor
het waait open
elkaar
Terwijl Verstand z’n zege nog viert, rukt Verveling al venijnig aan z’n ketting.
Recente reacties