Het was bekleed met
ribfluwelen redenaties
de kamer
van mijn vader
Uitgelegd
besloeg het zo’n
30 vierkante meter
aan constante herhalingen.
Het was bekleed met
ribfluwelen redenaties
de kamer
van mijn vader
Uitgelegd
besloeg het zo’n
30 vierkante meter
aan constante herhalingen.
Mijn dromen spelen zich vaak af in de kamer
waarin ik leefde toen ik puber werd.
(Het was een oude, smalle kamer met een wasbak.
Een kantelraam keek uit over de tuinen.)
Na verloop van tijd begin ik te beseffen
dat niet alle spullen daar van mij zijn.
Een groep gehaakte beren zonder ogen.
Een trofee die ik niet heb gewonnen.
Ik vermoed dat ik veel ouder ben.
Dan komt mijn moeder rustig binnen
en zegt iets dat ik niet versta.
Mijn oude katten leven niet.
(Vanaf de zolder kon je door twee kleine kieren
delen van de kamer zien.
Dan leek het altijd of op elk moment
iemand zich daar kon bevinden.)
Ik heb ze dichtgedaan
onze bevruchte ogen
ze liepen vol met water
en de kamer stroomde over
we nestelden de bank
de opgetrokken benen op
het droge
dit is geluk, dacht ik
terwijl de kat voorbij zwom.
mijn stappen achtervolgen me
tot in de donkere huiskamer
waar mijn vader en moeder
me kruisen op het voorhoofd
ze zijn jong en bij elkaar
de trappen zijn licht en eindeloos
ik houd mijn kleren aan
voel het bloed kloppen
druk mijn onderbuik op bed
ik ben heet in een naakte kamer
waaruit het heelal vertrekt
het is avond
en het onuitgesprokene
hangt als lood
in de kamer
waar ik een beeld schets
van gisteravond
van de borrel na het werk
de ontlading van het moment
de collega die altijd koffie haalt
en haar neiging alles,
ja echt alles
op facebook te delen
totdat ijsafzetting in je ogen
je vragende blik tot doden aanzet
geen arm gekruisde voorman
geen intentie
tong uit je mond
tong uit je mond
Slechts de lege lichten kijken nog naar buiten
het is een tochtige vermoeidheid die uit je ogen peurt.
Het kan ook dat een hond in veel te kleine kamer
en de voorman blikken touwen trekt.
Waar is het staal dat alles vloeibaar maakt?
Slapen is een werkmansethos.
in de nacht
breekt het kind
het verlaat de kamer
steeds dieper
de donkere gang in
de wegtrekkende schaduw
van het bekende
achterna
Toen jij de roze spin uit de hoek
van de kamer sloeg, rook ik onraad
in het zwarte vuur tussen je wimpers.
En ja, ik weet al langer dan vandaag
dat jij geen engel achterlaat in de sneeuw
en dat onze benen niet zijn siamees.
Toch volgde ik je hazenpad
door het grijnzende maïsveld.
Maar je bleek meer dan vier poten te hebben
en je groef een boomhut in plaats van een hol.
En volgens mij weet je zelf
nog steeds niet waarom.
En daar sta je nu
te klappertanden
als een windmolen op Mars
en te zwaaien met je roze spin.
Maar dat betekent waarschijnlijk
niets voor jou.
Пусть животные приходят!
Materie raast over braakland, bergen en binnenmeren
Hoop en wanhoop worden eindelijk eerlijk verdeeld
Zeevaardige schepen zinken ter plaatse tot op de bodem
van de zompige akkers van zuinige varkensboeren
Uit reten en spleten rennen ratten en belhamels
gedupeerd en vol illusies hun zekere dood tegemoet
En prinses doornroosje zal niet meer moeten meemaken
ooit nog vochtig en pedofiel wakker te worden gekust
Lang en gelukkig smeert in uithoekige bouwvalligheden
het gemeen al jaren geen bruine rabarberconfituur
op vereenzaamde sneden gewijd zevengranenbrood
Ook daar verkoopt de pest afgeprijsde stinkbuilen
Op de daken wordt elke dag wilder en sexy gezongen
De dansers zwelgen in de kelders hypercola en wijnazijn
in het zwart en wit van Antwerpse nepgeheugenpillen
Dromen de opeen gestapelde eeuwelingen hun laatste droom
De zuigeling Robbe: die is aan acuut hersentekort gestorven
Een naamloze dode is de kamer ernaast geboren in vruchtensap
Dat alles gebeurt daarboven
Dat alles gebeurt daaronder
Dat alles gebeurt daar middenin
Dat alles gebeurt daar waar
Niemand er nog over verhalen kan
Пусть животные приходят!
er is
nu eenmaal
besloten
– zaak kamer ruimte
gelegenheid reactieveld
daarmee gesloten –
Recente reacties