Resultaten voor de tag jos van daanen

focus – jos van daanen

De gracht loopt uit in een vlek en de wal reikt verder dan ik in een poging om het water. Als ik mijn armen spreid in o heb ik de hele wereld lief, maar mis ik jou om een kosmos. Ik steek mijn nek uit en staar je billen na. ... »»»

onverzorgd interieur – jos van daanen

Er ligt een kunstgebit op tafel op het dressoir een scheve lamp aan de muur een stille klok een spannende dichte deur Een korset over de leuning ademt de vredige rust van het voorbije moment scherven op het aanrecht Een koekje is onaangeraakt de kosmos in een hokje aangevuurd door ... »»»

herinnering aan een verloren bos – jos van daanen

Ik mis de lach van de katanflaat het gepiep van de vlop en het minutenlange kloppen van de roodgestreepte vromerwiep vroeger was het grandulomeer nog zuiver en vrij van spet, of molodontale algenmestborij onder het marmeren oppervlak hard zijn nu de stenen die ik uit en de woorden die ik ... »»»

masker, afgelegd – jos van daanen

Na enig wikken en wegen, besloot zij de maat te nemen van wie ze was ze stak twee vingers achter de rand van haar gezicht en met een zachte plop liet haar oude leven los van de rauwe huid. Aan de buitenzijde van de harde schaal viel maar bitter weinig ... »»»

de moeder stond bedroefd – jos van daanen

In de muren van ‘thuis klonk haar natuurlijke ritme: eenmaal dag en tweemaal ondoordringbaar de nacht, maar in haar schaduw dacht ik slechts aan ademhalen, strijdend om de macht haar in het felle licht te trotseren. Ik zag de golven van de zee niet naderen, hoorde noch het bulderen door ... »»»

echo – jos van daanen

Ze boert zonder tanden, een dode in beweging ze ruikt naar woorden als haar schuld is uitgelekt en sporen achterlaat op het schrille perkament van de herinnering aan haar gedachten, neemt en eet haar ziel en zoekt in stille kastjes naar kruimels die bevestigen dat ze nog een leven heeft, ... »»»

tijdig getwijfeld – jos van daanen

Ik hoor je recht vooruit, je verft je gedachten over, slaat je ogen neer, bloost en moffelt wat oud zeer weg. Met mijn vinger op de ontspanner aarzel ik. Zal ik afdrukken en je betrappen voor de eeuwigheid? Ik laat je zelf beslissen, laat je omdraaien, mij zien en breed ... »»»

omgekeerd evenredig – jos van daanen

Als u uw publiek wilt laten voelen dat u vrolijk bent, gebruik in uw gedicht het woordje vrolijk niet, zei de beroemde dichter in een uitgelezen interview stel dat u vrolijk bent van regen in het hoogseizoen, omschrijf dan uw gevoel in termen van depressie, ellende of misère, maar gebruik ... »»»

gruis, tijdig verwijderd – jos van daanen

Voordat ik je zag had ik je al getekend, je ogen en je huid en ook je mond van steen waar in mijn herinnering de open plekken zaten veegde ik littekens met mijn vingers weg maar je leek niet, het woordenloze gruis had je trekken oud gemaakt, getergde mammoet, opgejaagd ... »»»

huid – jos van daanen

Iemand sloeg een vrouw om mijn schouders, haar vlees rook naar gelooide woorden daar waar haar schuld was ingebed een dode man verloor zijn hoofd onder zijn gezicht, zijn vlees zo zwart als zijn droge lippen droeg de schaamte als een vlies. In mijn schedel knaagt een kever de rottende ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...