Resultaten voor de tag jos van daanen

verborgen land – jos van daanen

Er lopen kloven over je voorhoofd en ze druppelen vertraagd langs je slaap naar beneden, één ooghoek meeslepend in hun val. Het leven elixert op den duur, maar daar kon ik vroeger al niks mee. De schors schilfert van gedroogde kerven in je huid en je ruikt sterker naar de ... »»»

schemerknijpen – jos van daanen

Ik wil niet wakker worden in jouw afkeer. Dat is rotzooi in mijn ooghoeken. Zolang de nacht valt blijft het stil tot de boem. Bodem, het scheelt een d. Geen dag zo licht, hij zoekt de schemer op. Soms is het druk bij je voeten, je schraapt en geeft mij ... »»»

laatbloei – jos van daanen

Ze werpen te snel hun muren op, de voeders, de slaanders, meesters in het bedwingen van de vrijheid om niet bang te zijn, niet klein, noch burgerlijk netjes, ontalig, door god verlaten, te zijn, te stil te leven, geen leven in coulissen of silhouetten van schaduwen van ons. Laat komt ... »»»

compositie in zwart – jos van daanen

Als de dood ontwaakt heeft ze niet geslapen, ze heeft niet in haar bed gelegen, niet op haar zij gedraaid, ons niet, voor wie dat weten wil, betrokken bij haar dromen. Als de dood is opgestaan zijn haar lakens onbeslapen en is haar bed aan een kant leeg en inderhaast ... »»»

kortsluiting – jos van daanen

Ik trek een regel over je rug, hals over kop, huid op huid. Wat doe ik? Smeer ik mijn vingerafdruk uit? Ga je vanavond overwegen om met mij…? Stroom tart de elementen. Diagrammen leggen je zwarte haar uit naar je dromen, je kussen verdwijnt, net als de kramp onder je ... »»»

* – jos van daanen

Onder een kring van gieren loop ik mijn pad door het natte koren en leg een spoor van tinnen voeten. Ik kan niet lezen wat je zegt, zeg je maar ik lees überhaupt niet meer, alleen tinnen sporen in een veld vol zompe klei en verdronken graan en ratten die ... »»»

ik vraag niet – jos van daanen

Ik vraag niet naar je naam al was je de verkoper van het licht uit gouden armaturen, of de predikant aan de slippen van schuld en schaamte. Niet naar je bespottelijkheid vraag ik, al leg je die in botten, bloed en zenuwen voor me klaar op tafel, en geef je ... »»»

hollandse regen 13 – jos van daanen

Tijd troost. Ze strijkt als een lauwe ademtocht door de sterkste biezen langs het water. Van de rivieren zijn de dijken ingeklonken, wit uitgeslagen, als de vlekken tegen de gevels, van het zout dat van uitgezwete woorden is ‘cogito sine qua non’, aldus het stoklopertje aan de rand van een ... »»»

hollandse regen 14 – jos van daanen

In een holleweg schuilen de spinnen met de padden en een bange heer wanneer loont het niet meer weg te vluchten voor het water? In een holleweg schuilt een heer met zijn hoed en natte schoenen niet snel genoeg want van stand te kreupel nog om hard te rennen. Onbedoeld ... »»»

golfslag – jos van daanen

Hoe hol vormt de klank zich van de muur naar wie er zijn hoofd hard tegen legt om stuiterentwille? Veert lucht? Het opgerolde elastiek waarin men denkend aan de rots zachtheidsgetrouw? Gaat heen. Daalt af. De berg verloochent het mos. Oprecht maar eerlijkheidshalve.

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...