voor me staat de griesmeelpudding
de schaduw heeft de vorm
van het stijve internaat
de koude stoom beweegt zich
als de platte hand
van de zuster zonder tranen
ik snijd het zwarte gebouw los
eet een voor een de bakstenen op
die nog de hele avond
in mijn maag blijven liggen
ik vind een litteken
aan de oever van de donau
en zoek naar degene
die hem kwijt is
in de verte ligt een vrouw
op haar zij
ze zegt dat ze een aftakking
van de rivier moet voorstellen
er groeit al wat kroos op haar buik
ze huilt zodat het iets heeft
om op weg te drijven
moeder belde weleens dat de vlam
die mijn ouders
bij elkaar had gehouden
weer zwalkte door het huis
ik ging bij haar langs
en het lontje
stak al uit de brievenbus
ik vond haar altijd
steunend op de tafel
waar ze pillen had geslikt
met ieder een eigen arrangement
vaak was het de geiser of het gas
ik deed haar altijd pijn
als ik de vlam weer uitmaakte
in de huiskamer van mijn ouders
is een fotolijstje
door de vloer gezakt
er zit een diepe put onder het dressoir
en moeder gooit er elke dag
een dubbeltje in
als ze in bed ligt hoort ze pas iets spetteren
ziet ze vreemde herinneringen
onder de slaapkamerdeur stromen
ze kabbelen in haar eigen stemgeluid
en drijven rimpels
over een bekend gezicht
bij het raam zit een man
die zijn verstand heeft ingeslikt
hij staart net zo lang naar een glasbak
tot zijn eigen blik erin valt
soms veert hij even op als hij
het gevoel ziet lopen
dat zijn vrouw kwijt was
hij volgt het naar de ruimte
die hij haar wou geven
een benauwde schuur waar
de verzoening nog steeds niet
op dode lippen ligt
ik schrok wakker met de wetenschap
dat ketchup bloed was
magere heinz stond naast mijn bed
en dreigde een hotdog of drie
met mij te vullen
ik mocht niemand hierover vertellen
en verleerde uiteindelijk
hoe ik praten moest
hield mensen met parkinson vast
bang als ik was
dat ze leeg zouden schudden
al maanden hoort ze klokken luiden
in haar hoofd
met een haardroger
probeert ze de bellen
in haar oren los te blazen
op de wc hoort ze
wat stenen vallen op de bril
ze gaat meteen naar het ziekenhuis
de dokter zegt
dat ze moet bevallen
in een keer perst ze de kerk uit
en de assistente roept
gefeliciteerd mevrouw
het is een geloof
bij het snijden van komkommer
hakte hij het topje van zijn vinger
en zag zijn kootje veranderen
in een baby
hij voederde hem melk
bond een doek om zijn tere lichaam
koesterde hem alsof
zijn eigen leven er van af hing
telkens als ik wakker word
zit er een roodborstje op
mijn pupil
ik jaag hem weg
en zoek deze ochtend
naar de teek die het bloed
uit mijn fotoboeken zuigt
in het medicijnkastje
zit een verrader
als ik in de spiegel kijk
hoor ik zijn omgekeerde stem
het was een normale televisieavond
kees zat in zijn relaxstoel tegenover me
en toen ik naar hem keek
zag ik zijn gezichtsuitdrukking
van zijn hoofd druipen
via zijn kruis op de stoel
er zat een man van rubber op zijn plaats
ik pakte snel zijn arm
en gooide hem opzij
om te kijken of ik zijn grimas
nog ergens in de natte plek kon vinden
sinds die dag ligt er een koude kruik
naast mij in bed
en pas ik op met dweilen
bang als ik ben om zijn stervende blik
eronder aan te treffen
of per ongeluk uit zal knijpen
Recente reacties