Resultaten voor het trefwoord john booij

droomvrouw – john booij

Je stralende lach klinkt
als muziek in mijn ogen.
De zonsopgang van je billen
aan de horizon van mijn lust.

Ik zing luidkeelse kleuren
die vervloeien bij het beluisteren
van wimpers die fluisteren.
Jouw schoonheid raakt mijn zijn
dieper dan het ik.

Duinen van melk en honing
zachte strandbuik
dijken van dijen
de zilte vrucht.

Dorstig laaf ik mij aan jouw fictie
raak bezopen en buiten zinnen.
Ik proef de zee in tranen
ze spreken van de liefde die ik vond
aan de kust van jouw mond.
Sprakeloos aan je lippen hangen
in een zucht naar verlangen.

de oude – john booij

hoe de oude in het najaar mint
de klank van scherven in de wind
gebroken flarden van een vorig leven
als vlinders aan het graf verkleven

zie hoe z’n hand gelaten rust
als een herfstblad
de steen zacht kust

bevroren meer – john booij

water dat zwemt
om niet te verdrinken
water wil meer
de zee is meer
meer water

het zwarte gat drenkt
een zeker weten dat
zelfs het lichtste
denken erin verdwijnt

niet meer weten
weet niet meer
zwart bevroren meer

het oneindige meer
wordt weer niets
blijft onopgemerkt
als je dood bent
ben je niet