Met jeuk aan mijn ballen sta ik op.
Ik vind appelkoeken in de koelkast
& een slagroombus met een groene kop.
Het water stroomt hier nog steeds.
Dat is het probleem niet.
Ik loop naar buiten & keur de wolken.
Ze hebben er wel eens beter uit gezien.
Eenmaal weer binnen staar ik
naar de omgeklapte foto.
Zal ik wel, zal ik niet?
Het is zondagmiddag 15:00 uur.
Het is tijd om mijn moeder te bellen.
1)
broek af
gordijnen dicht
2)
gaap
hand voor mond
3)
jeuk in neus
laat het niet merken
4)
ogen sluiten…
tja…
eh…
sommigen krijgen
overal een harde
plassert van
5)
met jouw fatsoen
zou ik me schamen
6)
lach nooit en
te nimmer om
de domme filosoof
Mijn moeder laat mij achter
In een woestijn moet ik mijn plan trekken
Er is geen weg en het voedsel is schichtig
Ik word mager zoals Jezus
Zoals mijn vader na zijn levertransplantatie.
Gelukkig mag ik wakker worden
In een wereld van ijskasten
Gevuld met ongeschonden platte kaas
Jezus eet makreel onder een olieverfschilderij
Van een begeesterend stierengevecht
Mijn vader wacht niet op een nieuwe lever.
Mijn moeder leerde mij schieten
Met pijl en boog op konijnen,
Op boswachters en op leraars met hazenlippen
Nooit liet ze mij achter zonder deken
Het deken werd oud
Er groeiden culturen op
Ze vochten en roeiden elkaar uit.
Nu mijn deken een toilettas is geworden
In de kast van een oude crooner
En mijn vader een last aan de keukentafel
Van zijn vijfde vrouw die niet bloeddorstig is
Verlang ik opnieuw naar de jacht
Maar zonder jeuk weet ik niet waar
Eerst te schieten en herken ik mijn leraars niet.
Recente reacties