Resultaten voor de tag jeugd

proost – m. bakker

het is al te laat om wakker te zijn maar ik blijf op en kijk om me heen zo traag dat mijn woning groter lijkt dat zoveelste glaasje port geeft me beelden van verregende eilanden waar de avondvierdaagse plaatsvindt eindelijk lijken de straten aldaar op die waarin ik mijn jeugd ... »»»

lek geprikt – metha

Het was een dag met een gaatje sprak zij en prikte een ballon stuk, kijk op het kaartje staat in alle talen jouw naam hoe raak is waarheid wanneer het land van herkomst wordt verwijderd en nachten dagen in gaan halen de maan een laatste knipoog geeft aan de zon, ... »»»

eeuwige jeugd – jan gutman

Terwijl de wegen zich verleggen het einddoel diabolisch verandert loop ik in een rechte lijn door het leven. Achter me kronkelen voetstappen als dronken stempels in het zand. Daar waar de tijd de wijzers met zachte tikken de paden laat slaan ziet hij me dieper in mijn jas kruipen sjaal ... »»»

ander land – bert lema

In een ander land is het bewolkt het gaat onweren de huizen en de wegen krijgen regen ik loop in open land wegwijzers zijn niet te volgen zijn omgedraaid of uit de grond getrokken in een ander land is jeugd die drinkt toeren uithaalt veel gaat kapot een dak een ... »»»

los – kate s. kuipers  

laatst de teugels gevierd. ik weet niet eens hoe lang ze waren of wie het aantrekken was begonnen voor de gelegenheid taart in vieren slingers, en uitgepakt hadden we met wijn, in uitgekrabte hoeven klonken om het hardst, beloftes elkaar plechtig nooit meer bang te zijn voor de breekbaarheid van ... »»»

het vierde seizoen – m. bakker

Eindelijk weer zo’n herfstdag waarop de zon zich vertoont als de meest welkome gast op mijn verjaardagsfeest en dan te bedenken dat die oude Grieken slechts drie seizoenen kenden zeg ik hardop tijdens mijn wandeling langs de Admiralengracht maar in mijn geboortedorp was het altijd winter lente zomer en herfst ... »»»

weg van de winter – m. bakker

haal vrieskou uit de lucht zodat vogels van augustus vol vulgaire opzichtigheid het hooglied gaan zingen als herinnering aan die uitgemergelde etmalen toen we redeloos zochten naar restjes zorgeloosheid echter ook in onze jeugd waren die niet aanwezig en tobden en zuchtten wij onszelf de dagen door zelfs tijdens de ... »»»

opgeschoten jeugd – sunshine tenochtithlan

Een zondagmiddag in het wild. Vader breekt zijn tanden op de rattenplaag. Vooruit! gebaart hij mij met geel grimas, bijster het spoor, zo niet de fles. Vreemd hoe droog de knal achteraf gezien op mijn eigen nagelaten vlees.

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...