Resultaten voor de tag jan van heemst

eerste hulp – jan van heemst

Ik blubber door de sneeuw; een wat te haastig kind ligt huilend naast zijn fiets; ik help het overeind, want moeders zijn hier niet.

het ritme van de tijd – jan van heemst

Een zwarte vogel op een wilde tak pikt nu de bessen van mijn levensboom. Ik voel de onderstroom der eeuwen. Laat nu de dood maar komen en laat mij dromen op het ritme van de tijd. Eens zul je bij mij komen in die oneindigheid.

wat nu – jan van heemst

De wereld wordt steeds kleiner en de kim komt naderbij; het land daarachter kan ik bijkans ruiken, maar o mijn laptop is kapot en mijn GSM is leeg; schreeuwen helpt niet, want niemand luister nog naar iemand met een platte batterij.

tocht der tochten – jan van heemst

In sneeuw en gure winden reed hij op witte wegen en werd daarna door al zijn vrinden in de adelstand verheven. Het daglicht was van korte duur; de buien als een blinde muur waar hij doorheen moet rammen; hij wist dat hij moest vlammen tot in het laatste uur. Het ... »»»

see you there – jan van heemst

De stegen naar de hel zijn bestraat met jonge vrouwen; de wegen naar de hemel geplaveid met flauwekul. Ik ga dus naar de hel waar ik een feest ga bouwen en heb geen moer vertrouwen in dat oeverloos gelul. Want daar boven is geen hemel maar slechts het spiegelende zand. ... »»»

nieuwjaar – jan van heemst

De winterzonnewende klinkt als een roep uit ’t onbekende. Het is een stem die ‘k niet wil horen, daar zij het kaf scheidt van het koren en mij bedreigt met de ultieme straf. Hoe rusteloos mijn slaap, waarin ik steeds de strijd verlies met tijd en eeuwigheid.

testament – jan van heemst

Mij treft geen blaam, want mijn bestaan werd in den aanvang al beschreven; maar ik versleet en overleed en heb mijn naam tesaam met schuld en boetekleed weer aan Hem teruggegeven.

het laatste nieuws – jan van heemst

Tezamen met het avondeten, wordt alles op mijn bord gesmeten: van vrouwen die zijn aangerand, tot huizen die zijn afgebrand en een failliete winkelketen. Dan vloeit er bloed uit verre landen dat ik verwijder van mijn handen met het servet dat naast mij ligt. De wereld wordt nu doorgelicht op ... »»»

begin en einde – jan van heemst

Een liefdeslied klinkt uit het niets; het zegel is verbroken. Nu straalt er licht; de tijd begint, de ruimte is ontsloten. Het leven reist door plaats en tijd; zoekt zingeving en reden. Maar alles was reeds voorbereid; de weg allang beschreven. Nadat de laatste ster verbrandt, wordt alles weer vergeten; ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...