Resultaten voor het trefwoord jan bontje

thuis best – jan bontje

de goudvis zwemt
van west naar oost naar west
en andersom
gedurig maar ongedurig
rondjes
in zijn kristallen kom

ontdaan van zijn huid
-want bladgoud is goud waard-
zwemt hij tegen de klippen op
ont-komt
en belandt in zee
waar hij op de rug van Neptunus
een odyssee maakt
richting de maan waar men
hem vriendelijk ontvangt
en wegwijs maakt in het universum
waar hij vanaf nu thuis is
samen met de bewoners
van de Andromeda- en Paardennevel
en Neptunus de planeet
die verdraaid veel lijkt
op de kristallen kom
waar hij ooit in zwom
zodat-ie een déjà-vu heeft van jewelste

na enige lichtjaren keert hij terug op aarde
en stelt vast dat de mens geen steek verder is
behalve dan met de vaardigheid
om nog beter maar vooral goedkoper
genocide te plegen
money makes the world go ‘round
citeert de geldhandelaar met de gouden tanden
in zijn eclectische cabrio zonder wielen
want de techniek must go on

de goudvis besluit vrij willig
terug te keren naar zijn kom
(terwijl zijn eigenaar tevreden lacht
en niet bemerkt heeft dat hij weg was
zwemt hij voortaan gedurig zijn rondjes)

user calendarclock-o

de trompet zwijgt – jan bontje

terwijl de laatste klanken
van de oude jazzmuzikant
met hem wegsterven
en zich vermengen met de
naweeën van de oerknal
schijnt een jonge ster
het brandpunt van het heelal
: de dinosaurus wordt afgebeeld
in grafeen, grafaan, grafiek, graffiti,
de muziek van Pink Floyd
en het vuurspuwende
straatmuzikantenorgeltje
draaien op volle toeren
als Herman Brood
zijn schilderijen te koop aanbiedt
in het centrum van een buitenwijk
waar de erfenis van
mislukte stedenbouw
de droom van jonge mensen verstoort
: alsof natuur het begrijpt
zet zij haar slagtanden in de ladder naar de top
waar tentoonstellingen de overhand hebben
op ground zero
drie bergen
zeven hemels
zestien hoven
worden werkvloeren aangelegd
waarop het goed toeven is
als de cyperse kat thuis is
zich tegoed doet aan
onverdiende verdiensten
waartegenover het losse blad
van gekapte bomen
afsteekt als
duister tegen kleurloos
nuances worden uitvergroot
tot levensgrote afbeelden
: op de pampa’s
klinken liederen van Victor Jara
gedichten van Pablo Neruda
Indiaanse stamliederen
welluidende klinken
samen met poëzie
van Spaanse veroveraars
en Amerikaanse cowboys
: op de maan is het silhouet
geheid van Lord Byron
die gisteren (of was het overmorgen)
dineerde met de president van Libanon
die niet weet dat hij dood is
en daarom bleef klagen
over alles wat niet gebeurd is
: in Hyde Park
verdedigt iemand Snowden en Manning
en doet wat elke mens
doet van nature
groeien bloeien de waarheid schreien
niet buigen voor domheid macht onwil
: de loftrompet zwijgt
om staatsburgers de kans te geven
zijn stem te beluisteren
: en zo geschiede in de bijenkorf
gelijk in de hema

user calendarclock-o

aderlating – jan bontje

ik heb zojuist het potlood herontdekt
en schrijf nu dit gedicht
het is gewillig
en laat zich braaf schrijven
zoals ik dat wil (denk ik naïef)
in werkelijkheid
schrijft het gedicht zichzelf
dien ik slechts
als doorgeefluik en instrument
van woorden die eeuwenoud zijn
maar door en in dit vers
een nieuwe inhoud krijgen
nieuwe woorden worden
zoals massa moord mooie mens
moeder natuur
is onverschillig
de mens denkt
dat hij belangrijk is
maar in feite is hij
rijk aan belangen
dus slaaf
: of lijfeigene
zoals nu (tijdens dit gedicht)
van dit potlood
waarvan ik me bevrijd
door het weg te leggen
afstand te nemen
met aderlating van dit gedicht

user calendarclock-o

de poëzie is een last – jan bontje

hij sluipt naar binnen
nestelt zich in huid en haar
in pannen en pruiken
vreet je hele maal

lethargisch in lede maten
gaat zich onaangekondigd te buiten
aan woorden en zinnen
schopt tegen je schenen

zuipt abdijbier als een ketter
vraagt niets maar eist
neemt geen genoegen met minder dan alles
lijkt tot in het decadente dienstbaar

wordt gepassioneerd als je hem passeert
valt aan als je hem niet bevalt
zwijgt tartend in alle talen
vergt dat je hem volgt

: de poëzie is een last
ofschoon je hem vrij willig draagt

user calendarclock-o

geweten – jan bontje

woorden ontkiemen
als zatte zilte zoete zotte zaden
door een eonenoude drang
die ook hersencellen voortbracht
achteruitbracht
maar niet op Mars
(al zou dat moeten moeten en moeten mogen
nu het alfabet van Eos bijna compleet is
in oneindig veel varianten)

de rivier van Herakleitos vloeitstroomt naar haar bron
bereikt bestrijkt bevloeit omspoelt overstroomt
ongekende hoogten dieper dan de Filipijnse trog

Mohammed en Ali-bi-seksueel
dragen strooien hoeden
de laatste modus vivendi
vereist dat iedereen zich onthoudt
van uitlatingen en gedragingen
die anderen het recht ontzeggen ontnemen
te zijn zoals ze anders zijn

intussen bloeien
de seringen
laat de Amanogawa inclusief hemelnajagende slak
zich niet onbetuigd
: strooit sterren
over het zwartegatengevulde tapijt van het universum
aangevreten door wormgaten

helverlichte winkelcentra
die in elke stad
het laatste restje
authenticiteit
epidemisch verzieken

dan draai ik me om
en zeg de cipiers van jouw geweten gedag

user calendarclock-o

boekenlegger – jan bontje

het is stil
de straat klimt omhoog
en kust de maan
in haar laatste kwartier

luxe boekenlegger
met ijzeren randen
waarop de tijd zich stukbijt

bloedrode rozen
pusvergeelde anjers
vervaagde vergeet-mij-nietjes
kleuren de hemelbedden
blauw
van kou & weeromstuit
staren kaalgeplukte
boomstronken
naar rodeorijdende cowboys
uit Hardinxveld-Giessendam
waar samengevouwde
handen zich
niet om de lokale schietschijf
bekommeren
die meelijwekkervroeg
is opgestaan
om huiswaarts om te keren

stijve harken
die het gras…
(alang alang)
:
het heeft geen zin
(schuift de boekenlegger in de Koffieveilingen)
zegt zij
en rekent af

user calendarclock-o

zelfbedrog – jan bontje

gevleugelde gouden arenden
duiken op parels
in de oerzee
waar de oersoep
net zo heet wordt gedronken
als opscheppers
van de evolutie
waar Darwin op doelde
maar zonder doel
gaat zij voort
en brengt monsters voort
die de macht grijpen
in steden en op pleinen
waar stenen tegen traangas
en achter de glazen helmen
verschijnen kinderhoofdjes
die stenen gooien naar zandgebakjes
we will rock you
en torens storten in
zowel in Babel
als New York
en de muren van Jericho
Berlijn en Palestina
zijn niet veilig
voor de vlammende protesten
van beatniks en joden
dichters en anarchisten
die niet in hokjes passen
maar oppassen!
want het goud dat blinkt
is nep
net als de botoxmeisjes
en hun kunstlippen
en nepborsten
en nepglimlach
de moloch
Ness lacht in haar vuistje
terwijl de dodendans
rond het gouden kalf
voortgaat
het inferno
dat zij hebben ontstoken
op aarde die de hel is
– de anderen –
zoals JP Sartre zei
– hij sloeg de spijker op zijn kop –
van Jut
sint Juttemis
who wants to live forever
maar
de Queen wil maar niet dood
en de prins wacht
op zijn kikker _van Basho_
die geluid maakte
als van een sprong
in het duister
van Pascal
die Kant noch wal ziet
maar oeverloos zwetst
en jongelingen naar de afgrond stuurt
met machinegeweren
op hun schoot
en cornflakes in de voorraadkast
naast de havermout
styreen en imitatie
concentratie
kamp
bommen
die uiteenspatten
op de hoofden van
reclamemonsters
het stinkt naar plastic en Auschwitz
naar gebraden mensenvlees en yoghurt
en de machines ratelen
en de kogels vliegen om de oren
maar ze horen niet
want ze zijn ziende blind
zij horen alleen de kassa rinkelen
het geluid van hun botte hersens
en lege hoofden
die weergalmen als holle vaten
en het tromgeroffel van de
krijgsdans
van krijgers uit een ver verleden
sta stil!
maar toch beweegt zij
en is nooit te stoppen
nooit
maar nu wel
althans volgens de naïeve lezer
maar het is schijn
nee
het is zelfbedrog

user calendarclock-o

o pus 666 – jan bontje

als ik opera zie ik operatie Djakarta
darmstelsel
waar Woody Guthrie
jaloers op zou zijn als hij nog darmen nodig had
maar hij ging te vroeg deze kindervriend zanger gitarist
Leadbelly belde aan en vroeg de weg naar Hamelen
waar ligt dat in Utopia
we want Thomas More Gary Moore Henry Moore Michael Moore
onder de stoeptegels ligt het strand
Tahrir Taksim Malieveld Museumplein Bevrijdingsplein
Place de la Bastille
Erdogangsters RasPoetin
metalen vogels naar Memphis
de blues de blues oh yes de blues
en Dylan en Mozart in concert
in Londen Tokyo Madrid
op het Plein
waar het volk zingt en het schip van staat zinkt
moordenaars beulen die uit de lege hoofden van de massa eten
zwarte diamanten ogen die vragen
waarom heb je ons verlaten
Rosa en Karl glimlachen naar mij
praten over de Spaanse Burgeroorlog
maar vergeet Vietnam niet en Cambodja en Bangladesh
en Congo en Chili en Argentinië en de goelag
water / zee / vocht / druppels / tranen
over de wereld gaan ze heen en weer
onophoudelijk
nooit te stoppen
panta rhei / alles beweegt / staat stil / de tijd
de klok verslapt
Dali grijnst en zegt dat hij het leuk vindt
maar hij vergeet Picasso op de hoek van de straat
met Darwin en Kropotkin
terwijl de zon brandt
en de pleinen vollopen
bazooka’s drones JSF
knallen de feestjes
telefoontjes slavernij
freedom free at last
Martin Luther King Nelson Madiba Mandela Lumumba
Herman Gorter laat een scheet
maar de censor kent zijn vak
in een gedicht begint het morgenrood
maar het lot belooft er geen
dag Anton Constandse
je maande te blijven schrijven want wie schrijft
blijft achter voor tussen om over aan in uit mee tegen
het alfabet zwijgt en wacht geduldig

user calendarclock-o