Voordat ik je zag had ik je al getekend,
je ogen en je huid en ook je mond van steen
waar in mijn herinnering de open plekken zaten
veegde ik littekens met mijn vingers weg
maar je leek niet, het woordenloze gruis
had je trekken oud gemaakt, getergde mammoet,
opgejaagd door jagers in het verstilde beeld,
alles gegeven, niets van mij genomen, enkel tijd.
De kinderen hebben hun sleeën geschreven in de straten
morgen wikken zeeën hen en hun nauwe, krabbelende schaatsen
ze voeren sneeuw mee naar nieuwe landen waar
hun goden oprijzen uit het dichtgevroren water
Daar zullen de dapperen strijden met gebalde vuisten
en plukken zij de meeuwen als volleerde jagers
uit het weids luchtruim schudden ze hun verenkleed
waarmee de korte dag de kleine warm drapeert
Koningskinderen ga lekker spelevaren als het zomert
nu schalt de hoorn nu streelt de schraalheid allermeest!
Recente reacties