Resultaten voor het trefwoord iniduo

inundatie – iniduo

een kamer verlaat aanwezigheid
zodat gehemelte aan leegte blijft plakken

een lichaam sterft bloedeloos
tot schijndood, verdrinkingsdood

wegen scheiden naar ieders weegs,
naar onderaardse brieven, ongelezen

drenkelingen wandelen in hun slaap,
praten over oeverloos land,
door halfduistere gangen

in wankele spiegeling gloort
een bruggenhoofd mosbegroeid
naar begeerte, onvolkomen

ontharen – iniduo

zandstralen, zonder bedaren
zonverbranden, tot hoge mate van blaren
wachtkamer van doodverklaren

droomdwalingen in commissie
een steniging van het brein
dit zou men als onprettig kunnen ervaren

arzebia – iniduo

in het deinen van de ochtendziel
in wiegende schaduwen
in slome jazz van dik bloed
wil ik tralies van twijfel ontlopen,
giftige kreeften, vale sluiers van onmoed

een eiland zonder randen lijkt me wel wat
schemerend in eindeloos blauw
zoals alleen een hemel of zee diep kan zijn
zoals stoffige landkaarten in de geest;
daarop lijken alle vergeelde schatten klein

inderdaad, soms ben ik een kruisbestuiver
dan hang ik aan de spaken van een dood wiel
op proefverlof met mijn achilleshiel

territoriaal, allegoriaal, tijdzonaal
soms ben ik een aardbestuiver
tienduizenden kilometers in de verte

nooit een minuut over de grens van voorbij
toch kijk ik er naar uit, vooralsnog

massaal – iniduo

te vroeg voor naweeën
mengen stemmen met de wind
te verstaanbaar voor ijlen

gekleed in afzondering
smoort een zucht
in het strooisel van verlatenheid

doch niemand vraagt hem de weg
aan de zoekende
in tastbare ommekeer

enige monden stuwen woorden
leunen langs gevels
naar ver, weg uit haperend zicht

waarom ook omarmen, beklemmen
als geheugen faalt
tot wie geen boodschap bracht

ja, er is vertier. Geen breedgedragen lach,
geen voorzichtige poging

schoon schip – iniduo

toch zo veel van plan, belast zijn
in duigen gebogen tot volle buiken
rulle overvloed perst zeurende pijn
uit voegen en barsten in kruiken

de machine stokt met hees horten
snakkend naar olie, glad als spek
doch schuimende golven storten
klarend water over glimmend dek

laat nu geen man overboord slaan
geen kans gemist
laat de boeg door hoge golven gaan

de schipper heeft geen tijd verkwist
door niet stil te staan
heeft hij zich van lege zee vergewist