illusie komt in de maalstroom voorbij
lucht straft water tot golven
werkelijkheden zijn verweesd
drijven langszij
Resultaten voor het trefwoord iniduo
zowel bovennachtelijk gloren
een zwerm lieflijk
onbevangen
en nog onwetend in herboren
(met dank aan Pallas)
slome jazz en dik bloed
zoals een hemel diep kan zijn
ik kijk er naar uit
vooralsnog
een kamer verlaat aanwezigheid
zodat gehemelte aan leegte blijft plakken
een lichaam sterft bloedeloos
tot schijndood, verdrinkingsdood
wegen scheiden naar ieders weegs,
naar onderaardse brieven, ongelezen
drenkelingen wandelen in hun slaap,
praten over oeverloos land,
door halfduistere gangen
in wankele spiegeling gloort
een bruggenhoofd mosbegroeid
naar begeerte, onvolkomen
zandstralen, zonder bedaren
zonverbranden, tot hoge mate van blaren
wachtkamer van doodverklaren
droomdwalingen in commissie
een steniging van het brein
dit zou men als onprettig kunnen ervaren
in het deinen van de ochtendziel
in wiegende schaduwen
in slome jazz van dik bloed
wil ik tralies van twijfel ontlopen,
giftige kreeften, vale sluiers van onmoed
een eiland zonder randen lijkt me wel wat
schemerend in eindeloos blauw
zoals alleen een hemel of zee diep kan zijn
zoals stoffige landkaarten in de geest;
daarop lijken alle vergeelde schatten klein
inderdaad, soms ben ik een kruisbestuiver
dan hang ik aan de spaken van een dood wiel
op proefverlof met mijn achilleshiel
territoriaal, allegoriaal, tijdzonaal
soms ben ik een aardbestuiver
tienduizenden kilometers in de verte
nooit een minuut over de grens van voorbij
toch kijk ik er naar uit, vooralsnog
te vroeg voor naweeën
mengen stemmen met de wind
te verstaanbaar voor ijlen
gekleed in afzondering
smoort een zucht
in het strooisel van verlatenheid
doch niemand vraagt hem de weg
aan de zoekende
in tastbare ommekeer
enige monden stuwen woorden
leunen langs gevels
naar ver, weg uit haperend zicht
waarom ook omarmen, beklemmen
als geheugen faalt
tot wie geen boodschap bracht
ja, er is vertier. Geen breedgedragen lach,
geen voorzichtige poging
vruchtbare schaamgeuren
er zit niets van mijn gading bij
aangeslagen
maar zonder kleerscheuren
toch zo veel van plan, belast zijn
in duigen gebogen tot volle buiken
rulle overvloed perst zeurende pijn
uit voegen en barsten in kruiken
de machine stokt met hees horten
snakkend naar olie, glad als spek
doch schuimende golven storten
klarend water over glimmend dek
laat nu geen man overboord slaan
geen kans gemist
laat de boeg door hoge golven gaan
de schipper heeft geen tijd verkwist
door niet stil te staan
heeft hij zich van lege zee vergewist
miljarden moleculen
geen enkele rimpeling in het koude water
ofschoon een steen volstaat
Recente reacties