Resultaten voor de tag in

het ei in de nacht – b. vogels

ik bezwijk onder de stad waar ik dacht dat liefde eenvoudig is als gescharrel op een dansvloer kippen gaan op stok en tegen het gloren kraait er geen haan

in rotterdam – berrie vugts

In Rotterdam in een kelder zonder raam zit een jonge hond opgesloten. Een keer per dag krijgt de hond een bak zout water en slurpt. De deur wordt dichtgegooid en het licht en de voetstappen sterven weg. De hond jankt, tiert, huilt om nog wat water en sterft na drie ... »»»

poëzietekening 26/03/2013 acg vianen

the lonesome death of an indonesian maid in arabia – lesley adriaansz

Als was ik door goden geëngageerd, gewogen en te licht bevonden en -wat goden scheppen, vernietigen zij ook weer- doodgeslagen en als afval afgedankt bij het grof vuil bijgezet, terwijl mijn kind thuis vergeefs wacht, jong nog, maar later des te beter in staat er goden om te doden.

in statu nascendi – maaike klaster

Toen ik nog over daken vloog, waar ik het oppervlak van laaghangende mensenadem langs mijn borst kon voelen strijken, toen ik nog schreeuw en echo was, leek het feest te zijn in alle straten, klonk uit ieder huis een lied. Dus ik daalde, raakte klaagzang kwijt, werd een lichaam rijker, ... »»»

de nacht begint wanneer de juiste zoogdieren zichzelf in het donker knijpen – delphine lecompte

Met geknapte veters adopteer ik een bezwaarde kat Ik noem haar Gerda en ze haat mij Twee dagen na de adoptie sterft mijn grootvader Ik krijg de kaas die nog onder zijn stolp lag En een gotische kandelaar zonder kaarsen. De kaas deel ik met mijn jongste zus Die onze ... »»»

* – serpil karisli

Words, words, words Een boel weze letters Zinnen maken is betekenisloos Iedere taal mij vreemd Een schip dat strandt in de golven Voordat hij de haven bereikt Een verlaten stad Een verbannen pen Is taal Had ik maar niet de beperking van vertellen Dan zou ik je bereiken met kleuren ... »»»

verhalen van de aarde – maaike klaster

1. Ze gooien vliegtuigen op ons neer om ons te beroven van een jeugd die we toch al niet meer hadden, noemen het een Bijlmerramp, maar wij weten wel beter. Moeder Aarde staat om de hoek te lachen als wij bloemen aan de voet van onze dode voorvaderen leggen, huilen ... »»»

is er een hemel voor naamloze cavia’s in kruimeldiefdozen? – delphine lecompte

Naast mij tekent een jongeman die Op de toekomstige moordenaar van mijn dermatoloog lijkt Een spook met een pruik in zijn kladblok Het is gewoon een laken Met gaten voor ogen Ik ben niet bang van dat soort spoken. Ik ben niet bang voor mijn ondergang Toen ik werd geboren ... »»»

in antwoord op de vraag – bennie spekken

of ik gelukkig ben zie ik uit het raam de verwikkelingen van de verwaaide mens in een tijgerprint dekbedovertrek

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...