Resultaten voor de tag ieders

* – henk j. roos

Wat kan ik soms bewondering hebben voor de ontploffende mens die zijn verontwaardiging recht in ieders face- palmt Ik kan dat niet, ik moet altijd de nuance zien, ik val nog wel eens met een verlamde tong van een ... »»»

inundatie – iniduo

een kamer verlaat aanwezigheid zodat gehemelte aan leegte blijft plakken een lichaam sterft bloedeloos tot schijndood, verdrinkingsdood wegen scheiden naar ieders weegs, naar onderaardse brieven, ongelezen drenkelingen wandelen in hun slaap, praten over oeverloos land, door halfduistere gangen in wankele spiegeling gloort een bruggenhoofd mosbegroeid naar begeerte, onvolkomen

leven en laten leven – maaike klaster

Over mannen en andere hoeren Wie zal ik nu eens voor vuile kankersnol uitschelden? Mezelf? Dat heb ik al gedaan, meerdere malen, tot er niets meer te schelden, niets meer te vergeven (ver-geven) viel, alleen de pijn overbleef die anderen mij hadden aangedaan, dus nu zijn jullie aan ... »»»

de frituur – mattijs deraedt

Zij zag hem, de vreemde jongen met zijn uilenogen, kijkend door het sleutelgat van haar glazen deur. Zij zag hoe zijn handen zwart kleurden op het glas als twee spartelende olievlekken druppelend langs het zout van haar spiegel. Ja, het zelfde zout dat aan haar botten vreet door de mazen ... »»»

goud – bart pinnoo

De aardbol is dolgedraaid en iedereen is grijs gestudeerd; Er was echter niemand die vertelde wat kleuren inhouden. Als jij zou zeggen wat je bezighoud en iedereen zou stoppen met liegen dan zou er in ieders hart ruimte komen voor eenvoudige dingen. Als al wat men je wijsmaakt kostbaar goud ... »»»

door een technische storing is pinnen helaas niet mogelijk – martin m aart de jong

Er waren dagen dat je dingen zei om lippen stroop te smeren en begerig vingerlikkend af te druipen om te stellen dat je dat toch maar geflikt had. Vlooiend naar je armband. Goud blonk! in de ochtendmond. Knijpkreukels in je wang en liefde voor het oprapen. Daar in de koopgoot ... »»»

* – benne

Nu de rook om mijn hoofd is verdwenen, kan ik wel een peuk gebruiken. Nu ik nuchter al die komma’s neuk, voel ik me van mijn rust beroofd. Niet dat ik niet verdiend geniet, maar ik let je om te komen ruiken; ik voel me ieders lettersletje, van fijne lul ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...