Doe je niet zomaar. Daar moet je wel de huur
van laten versloffen, maar niet teveel. Het balkon
barricaderen, weken met mate eten, drinken opdat
je net je lippen nat houdt. Maar vooral stil zitten,
alle middelen tot communicatie uit laten doven
met de kaarsen. Af en toe de post open maken,
erwtensoep uit blik opwarmen, pissen in de krantenbak,
en dat als nieuws de wereld in flikkeren.
Je moet ze schrijven dat het nu te laat is.
Dat er niets te redden valt. Dat je een bent
met de kakkerlakken. Dat het wel mee valt
in de hel van stront en bloed en slijm,
maar dat je zo graag nog eens zou
willen braken van een aspergemenu;
zwezerik zou willen vreten, truffels zuigen,
dat je nog eens ooit een vrouw.
Recente reacties