Waren wij ontschoten aan geboorte
onze weg zou dan eenvoudig zijn
het laatste punt van een lijndeel
onvermenigvuldigd tot
in het oneindige nul
als laatste decimaal
van pie. Nu schrijf
ik geschiedenissen op
van Desima naar Hiroshima
van kampong tot gulé kambing.
Ze branden in de crematoria.
Ze branden in het zand.
Ze branden je een nummer op.
Ze nemen je je hoofddoek af
snijden je keel door
smelten de kazen
branden de torens
blonderen hun haar
tot Orang Belanda.
Onder keppel
koolzwart
hoofddoek vol kleur
boven kruisje
dat zich koestert
in kroezig borsthaar
bengelend aan de
ketting van welke kerk
dan ook
huist
een kop
vol kolder
leeg waait nooit de lente
zinnen nooit van wind
zin nooit van wind
wanneer wat geschreven staat
een leeg vel jouw
pen vindt het
kind dat spelen kan
met alleen dat blad
opgelicht
verlicht de plicht
de plek waaraan
de kolder plakt de pek
die koestert kuist kruist ketent
kreten van oprecht
verlangen de klei
in boort
hoor
het waait open
elkaar
Recente reacties