in de fabriek rolt niets meer
de band een leeggelopen
generiek van een zware dag
een wieltje piept
ook de kroeg verdrinkt in stilte
de toog een ruige getuige
van doorgespoeld gelag
een kraantje drupt
in de stad huist zelfs gefluister
de straat een verlaten park
van uitgeraasde wagens
een hondje jankt
en mijn ogen schreeuwen
harder dan de echo van de dag
als trof het een doelwit
van terroristische precisie
waarbij een aantal willekeurige
– mevrouw van Wusterbeen loopt
haar hondje uit te laten wanneer ze plots
met hond en al wordt uitverkoren
en de eeuwigheid opent als een parasol –
als klapten de meeliftbeelden van een raketinslag in Bagdad
waar Achmed in zijn hangmat
blijft hangen mijn zonlicht in
en ik kijk naar een stapeltje
mannen die als kaarten
liggen opgestapeld
in Irak
het is zaak de herkenbaarheid
van de kaart te vegen
en dat zo te doen
dat het merken verspreidt
Recente reacties