Maak je geen zorgen, ik zal geen aansluiting vinden.
Ik kijk naar het tuinhek en zie een tuinhek, geen mogelijkheden erachter.
Aan mij is niets wezenlijks meer toe te voegen of af te doen, maar ondanks dat…
Ik pak de krant en lees artikelen van grote zeggingskracht.
Ze appelleren aan een publiek dat uit iedereen bestaat, behalve mij.
Ik zet slechts de zeggingskracht af tegen artikelen eerder door mij gelezen.
Een schimmig klassement doemt op maar aan rapportcijfers brand ik me niet.
De krant weg leggend, krioelt het idee van een concept dat zichzelf uitput.
En grinnik ik om de ontkenning die morgen met vette letters in mijn bus glijdt.
Nee, maak je geen zorgen, ik zal geen aansluiting vinden.
Ik zal zo boodschappen halen en terugkeren precies op dit adres.
Tijdens de heen- en terugreis zullen mijn wereldoorlogen binnenskamers blijven.
Deze drukbezette secretaris-generaal van zijn eigen Verenigde Naties geeft niet op.

Tot aan mijn laatste flosbeweging rond middernacht onderhandel ik onder zelf gecreëerde druk verzoenende clausules uit tegen mijn opvliegender spiegelbeeld.