er lag iets in de lijn der verwachting
op de weg die bestemmingen verbindt
ik zag eerst niet goed wat het was
het bleek zo te zijn, zoals ik altijd al dacht
mijn verbeelding trekt in cirkels rond de polen
door een onbeantwoorde weg gescheiden
van de plek die lichtjaren voortduurt
van het continent dat verlangen voortstuwt
met aarden handen moet ik mijn akker doorploegen,
glooiende velden ontgronden, onomwonden
om langs wederkerende wegen te ontkomen
te verdampen tot een onzichtbaar elders
in de verte, met samengeknepen wimpers,
lijkt of alles zo heeft moeten zijn
Recente reacties