Resultaten voor het trefwoord hartstocht

nemo – maaike klaster

Met spoed geschreven
 
Als ik niet schrijf, ga ik niet dood, word ik niet gek,
maar iets blijft achter, in gedachten, in de tijd.

Hoe kan het dat ik van jou hou alsof jij mijn man bent;
ik jouw vrouw, de jouwe, zonder dat jij weet dat ik het
ben die deze pen vasthoudt? Jij hoort bij mij. Wist je
dat? Hoe hebben wij deze hartstocht, verliefdheid,
kunnen verliezen nog voor wij vrienden, kameraden
werden? Mijn liefde voor jou gaat dieper dan die ene
onderzeeër, dan die ene zeemeerminnenduikvlucht die
ik nam. Hoe kan dat? Ahoy, Kaptein Nemo, wij gaan
aan land, dus niet in de diepte kijken. Wees niet bang.
Ik houd je vast, lieve schat. Jij bent en blijft mijn hart.

Als jij straks van die onderzeeër in een zeppelin
overstapt en in de trek van West naar Oost mijn huis
ver beneden je liggen ziet, dan zwaai ik deze keer
niet. Ik huil te hard. Al mijn tranen stromen naar die
zee van ons. Ik had geen idee dat dit bestond. Het
liefst was ik daar gebleven, samen in dat grote water,
jij en ik alleen. Wist je dat jij één van de redenen bent
dat ik leef en steeds opnieuw wil blijven leven? Dat
zo’n uitspraak intens overkomt, kan mij niets schelen.
Ik mis je, maar als je denkt dat dit een afscheid is,
vergis je je. Niemand heeft mij ooit zo goed begrepen;
niemand had mij zo mooi beet. Ik hoop dat je dat
weet; dat jij dit leest. Ik voel je steeds. Laat alsjeblieft
niet los, mijn allerliefste kameraad, mijn stille
raadgever, mijn zwierige vierkwartsmaat. Jouw pijn
kan ik hebben, maar de mijne verscheurt mij soms.

De Groot VS. Holtman

RECENSIE /. Windjammer
 
1)
Wie geeft er nu een boek, c.q. poëziebundel, de titel Windjammer? Dat is toch niet commercieel verantwoord? Noch aantrekkelijk. Laat staan uitdagend. Gemiste kans…

Op de achterflap van het door uitgeverij Het Drentse Boek uitgegeven boekje staat:
 

De titel Windjammer is ontleend aan het gelijknamige gedicht, waarin meteen de kern van de bundel wordt blootgelegd: achter verraderlijk eenvoudige bewoordingen en beelden schuilt de weemoed, de walging en de hartstocht van de dichter.
 
      op een klein zeilbootje lichtblauw
      geverfd zag ik windjammer staan
 
      afgemeerd aan een steiger
      en keurig afgedekt

 
Naar weemoed, walging en hartstocht ben ik nooit opzoek. Het zijn voor mij geen aantrekkelijke zaken. Hartstocht is een ander woord voor aanstelleritis. Toch?

Omdat ik toch graag wil weten waarom ‘Windjammer’ wel een, voor mij, goede titel is, ben ik het woord windjammer maar eens gaan googlen. – Natuurlijk weet ik dat de windjammer een zeilboot is… –

a) Met de term windjammer worden uitsluitend koopvaardijschepen aangeduid, de grotere zeilschepen, die eind negentiende en begin twintigste eeuw werden gebruikt.
b) De term windjammer zou een verwijzing kunnen zijn naar het typische geluid dat ontstaat, wanneer sterke wind door een tuigage van staaldraad waait.
c) Windjammer of eigenlijk Jammer werd ook wel gebruikt als scheldwoord voor een slecht onderhouden schip.
d) Een ander verwijst naar de Engelse term ’to jam the wind’ voor het beter benutten van de wind door verbeterde zeilvoering.
e) Windjammer is een Engels scheldwoord voor een homoseksuele man.

In eerste instantie dacht ik, toen ik het gedicht ‘Windjammer’ las, met de kennis van de betekenissen ‘koopvaardijschip, groot zeilschip’ en ‘slecht onderhouden schip’: “grappig gedicht. Schitterend.” Maar nu ik me realiseer dat het dus ook kan duiden op ’to jam the wind’ verliest het gedicht duidelijk kracht. De dichter zat er naast… Maar het leuke is dat de titel van de bundel extra wind mee krijgt. En het idee dat de naamgever van het schip misschien een fanatieke zeiler is…
 
Een geheel ander, nieuw, geluid klinkt er niet uit de bundel van Jan Holtman. Er worden technieken gebruikt, die reeds bekend zijn. Er worden geen onbekende en vreemde gevoelens opgeroepen. Ook kijkt men met de bundel niet naar voren, de toekomst in. Grote inzichten, diepe verontrustende voorspellingen, rare bezweringen… Ik zie ze niet. We kunnen niet alles krijgen?
 
Verwijzingen naar homoseksualiteit en andere aanverwante zaken ben ik in de bundel niet tegen gekomen.
 
2)
Waarom zou een leraar Nederlands zijn poëziedebuut laten uitgeven door een uitgeverij als Het Drentse Boek? Een vraag die me bezighoudt. Ik bezoek de website http://www.hetdrentseboek.nl/ en kom tot de conclusie…
Ik weet niet waar ik zoeken moet.
 
De schrijver Jan Holtman komt op Internet altijd zo zelfverzekerd over. Grote mond…
Zou hij dan geen ballen hebben?
 
Met z’n vieren gebundeld in een bundel, en dan ook nog onlosmakelijk verbonden
aan Drenthe…
 
Het is jammer dat Jan Holtman niet bij een meer landelijke nationaal georiënteerde uitgeverij terecht is gekomen. Zijn debuut bewijst dat hij een goed schrijver is. Windjammer is een neo-romantische bundel, passend bij ‘de Rotterdamse school’. Misschien minder hard dan bij echte Rotterdammers, maar zeker met een zelfde onderkoelde humor. (Over onderkoelde humor gesproken. Bernlef is dood.)*
 
Mocht Jan Holtman voor het grote schrijverschap kiezen, weg met de hobby!, en hij durft grote stappen te gaan maken, gedachtesprongen en associaties die niet voor de hand liggen, los durft te komen van wat reeds gedaan en al gebeurt is, dan kan hij een hele grote gaan worden.
…Wellicht moeten de leraar en de neoromanticus in Holtman sterven…
 
3)
Windjammer kost los maar € 7,50. Dat is in vergelijking met veel poëziebundels niet veel geld. De bundel is een onderdeel van de bundeling Fier. Deze bundeling bevat 4 poëziebundels en kost € 25,-. Dat is best veel geld. Op de website van Het Drentse Boek is niet direct zichtbaar dat de bundel Windjammer ook los te verkrijgen is.
 
De bundel van Holtman had van mij best iets duurder gekund. Hij is het zeker waard. De basiskwaliteit is hoog. De gedichten kunnen goed als voorbeeld dienen, voor hoe je poëzie zou kunnen schrijven.
Persoonlijk heb ik de neoromantiek wel gezien. Maar ja, het verleden ligt dan ook reeds achter mij.
Ik heb Windjammer met plezier gelezen, maar of ik er ooit aan terug zal denken… Waarschijnlijk niet.
Om tot slot de leraar aan te spreken: Windjammer krijgt een ruim voldoende.
 
Peter de Groot
 
 
*Het motto van Windjammer komt van Bernlef: Wie schrijft blijft niet, maar onderbreekt zijn leven

voor iedereen – ton kurstjens

Ik wens je de stilte van oceanen
de zachtheid van babybillen
de lichtheid van een blad in de wind
en het geluk van een dubbeltje op z’n kant

ik wens je het gemak van het geloof
het gebed van de liefde en
de genade van wijsheid

ik wens je pleisters op al je pijntjes
zoete woorden van vrienden in beide oren
en de onverwachte geruststelling van een vreemdeling

maar ik wens je ook

de verwarring van verlangens
de hartstocht van onzekerheid en
het gewicht van teleurstellingen

ik wens je de golven van de zee
en de stilte van oceanen.

een andere wij – john booij

Aan het einde van onze dromen
gloort een inzicht dat ontwaakt
over de weemoed en fantomen
waarmee geluk soms wordt gemaakt

In de beerput van het verleden
waar we elkaar gingen doorgronden
roert zich de tijd die is geleden
geurt het nu naar oude wonden

Je hoeft me alleen maar te vinden
ik heb je altijd al gekend
de hartstocht is gaan ontbinden
ik ben al bijna aan ons gewend

cathy lee – eelke van es

Cathy Lee vertrekt geen spier in haar gezicht.
Het masker werkt!

Het masker werkt:
de hartstocht slaat zich door haar keel,
een harde stem breekt uit,
spreekt luid:
Ja weet jij veel,
ik ben de ware Cathy Lee.

soms liefde, dan weer misprijzen, altijd hartstocht – delphine lecompte

Mijn heldin praat geanimeerd met haar gekruiste asielhond
De arrogante sportjournalist is er getuige van
Hij denkt dat het zielig is
Zieliger dan garnaalkroketten eten met de jongere broer die
Een halfslachtige hanenkam draagt en subversieve collages maakt
Waarmee hij succes oogst in het noordoosten van Rusland
Maar we mogen natuurlijk niet alles geloven wat hij ons vertelt
Zo weinig mogelijk want hij drinkt goedkope rum en maakt ons blaasjes wijs.

Ik ben een beetje allen van de strofe hierboven
Een hond, een heldin, een yuppie, en een fantast
Ik drink goedkope rum en maak geen subversieve collages
Dit is mijn verhaal en het is nu vermomd als een modern gedicht
Het soort gedicht dat de oude kruisboogschutter alsmaar vuriger haat
Op dit moment herstelt hij de draak op een grimmig schilderij
Hij werkt haar klauwen bij en vult haar ogen met spot
Het is mijn spot, dat is wel duidelijk, ik kan het hem niet kwalijk nemen
Dat hij op allerlei kleingeestige wijzen wraak neemt
Ik ben zelf nog zo geweest, neerbuigend en zwartgallig
Alsof hij een kille vader was die nooit zomaar melkchocoladen
Patroonheiligen van de taxidermie en de hoefsmeedkunst voor me had gekocht
Nooit zomaar appelsienpartjes op een suggestieve manier naar binnen had gewerkt
Niet naast mijn bed had gewaakt toen ik een met uitsterven bedreigd vogelbekdier was.

Dat is liefde, wat je hierboven las
Tussen de oude kruisboogschutter en de sukkelaar die dit schrijft
Mijn psychiater begrijpt er niets van
Hij heeft een zwaarlijvige dochter die redelijk goed piano speelt
Het stoort hem, dat alles redelijk is in zijn huis
Zelfs de kanarie randt zijn spiegelbeeld niet meer aan.

De arrogante sportjournalist spuwt zijn gal uit in een tijdschrift voor diabetische senioren met prostaatkanker en uitgeholde olifantenpoten waarin kokette krukken stof vergaren
In een gênant interview vertelt hij dat hij mij belachelijk vindt
Dat hij zijn broer veracht en dat hij niet van zijn moeder houdt
In de wachtkamer van mijn psychiater heb ik het gelezen
Ik heb de glanzende foto’s met neuskeutels bedekt.

haar mond lacht – silvia

sneller dan ze hoopte en feller dan verwacht
wordt elke vezel van haar lijf verscheurd
en terwijl lippen plooien tot een lach
verdrinkt het hart in niet gehuilde tranen

het zoete zout van verboden hartstocht
vult haar beker met gal van spijt
verborgen verdriet om gestolen liefde
kent geen troost