Resultaten voor de tag handen

een stap te ver – hanny van alphen

er schuilt een moeder in het kind dat zichzelf wiegt en een treurlied zingt blijf in het zandspoor had ze gezegd elke grasspriet is er één, dichter bij de dood de kleine speelt alleen nog in haar handen

rook – arend van der made

dicht tegen mijn hart wacht zij op mijn handen dwingen haar in brand vul me met het ritme van adem neem mijn lichaam zaai mijn geest over sporen van zuchten geleidt zij mij zacht naar ziekte dood impotentie

bijna tijd – debby visser-neale

ooit zal ik stoppen met leven als een verlamd kevertje zal ik creperen aan de kant van de weg als de kassameisje haar lade dichtslaat zoek ik haar gezicht af naar sporen van de nacht ervoor zij met haar blauwe supermarktjasje zegt mij te pinnen ze neuriet met snelle handen ... »»»

aankomstblues – hans van willigenburg

Je stapt uit het vliegtuig en ziet om je heen een landingsbaan, vliegtuigtypen, reclames, lichtkranten van dezelfde orde. De onderhuidse mededeling is dat je, ongeacht het hotel waar je terechtkomt en de berovingen, hartstochten, misverstanden en verspilde uren waar je onderdeel van zult worden, in hetzelfde spel bent blijven hangen ... »»»

verknipte film – hanny van alphen

gras dikke boom houten schuur oom zweetlucht webbenraam schemervlekken oom beer grote handen rook roest zeer oom donker licht donker licht dikke boom een touw oom?

anorexia – laura mijnders

1. Gisteren werd er een hartfilmpje gemaakt verscholen achter een redelijk acceptabele borst maakte het geluid gaf het nog steeds vorm aan een lichaam 2. Vanmorgen zette ik het ene been voor het andere een beetje trillerig verstopte ik me achter de haren die mijn hoofd nog bedekken ... »»»

verjaardag III – ‘het naspel’ jan holtman

Lispelend van de wijn schudt ze alle handen en wijst op de klok die vijf voor twaalf aangeeft en zoent de vrouwen met lovende woorden. Ik alleen haar zus. Zo welkom zijn we. In de oude golf zet ik de radio aan. Ze draait de volumeknop omlaag en wil praten: ... »»»

huid – stijntje van der wal

ze wist niet hoe huiden en mensen bijeen kwamen, hoe men zich verwarmde wist ze alleen in de zon achter vellen vachten en veren wist ze de scheiding ontwaarde daar behoedzaam tastend een wonderlijke warme stroom verontrust zag ze, hoe hoofden en handen vlees en vleugel scheurden en voelde hoe ... »»»

muze – jelou

Ik heb het wit gekierd voorbij het dralend peinzen een zinsnede gegrift behoedzaam kartelranden geraffineerd ontplooid, opdat jij geen kwetsuren Ontwaak en daag mij licht verwek verscholen woorden tot een herboren beeld mijn handen vruchten dragend langs lijnen ongevuld, het wit opnieuw bezieling.

met ons de zondvloed – jelou

We hebben brood gedeeld in kilometerstanden Ik hapte jou , jij mij en boter smeerde vegen langs de ruitenwissers We zwaaiden naar twee dooien, de lach verstopt in onze handen Sporen zweet ontnamen ons het zicht, maar jij was wijs en likte alle ramen Je kuste mij komijnekaas al had ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...