voor de vierde maal
vandaag
de dag is
pas halverwege
en met
donderend geraas
alsof de storm
door de bomen jaagt
valt de regen
kort loodrecht
voor de vierde maal
vandaag
de dag is
pas halverwege
en met
donderend geraas
alsof de storm
door de bomen jaagt
valt de regen
kort loodrecht
Hij is het treiterbroertje van de dood
lust geen beschuit met muisjes
en laat zich ook niet zien bij
het eerste trekje
het eerste glaasje
het eerste meisje
Met zotskap en narrenlach
wacht hij je op
halverwege
Schaterlachend duwt hij
oneindig opzij
Samen op de wip
stuwt hij je steeds hoger
en hoger tot je
benen bungelen boven
peilloze diepten tot je
schreeuwt dat je eraf moet omdat je nog
te veel te doen en
te weinig tijd hebt
Als je weer met beide benen
op de grond staat
hef je samen het
glas
en
wacht
op de komst van zijn grote broer
Op de golven
kon ze niet lopen, ze
keek naar beneden zag dat
het water zwart en diep was,
en de lucht hemelblauw, ze peuterde
de knopen uit m’n veters, vlocht
een lang koord uit Haar.
De brug waar ze Over Heen wilde
lopen is halfverwege gebroken.
Het is ochtend,
de zon schijnt
veelbelovend door de
halfgeopende gordijnen
schittert de schaar diamant:
Op de
kaptafel in het doosje
een mooi souvenir op Brussels kant.
Volgens de honger naar intrest
zou de aarde sneller moeten draaien;
tot de spijt van beleggers leef ik
in onverkoopbare lucht,
onder een tijdloze koepel
met haastige condensatiestrepen.
Zonder alles uit te hoeven leggen
kunnen we het onzegbare wél openen
en de parallellen in elkaar aanraken
door intimiteit weer te vinden
in de gradaties
van een schijnbaar monochrome hemel.
Kon iedereen eerlijk zijn
en vertellen wat in zich leeft
dan zou de stille lucht me koesteren
en voller proeven dan enkel bevrijde adem;
de wolkenworsten zoeken hem
tijdens hun trek vanuit het ochtendrood.
Als je de mensen niet veroordeelt
en wat je vertelt ze verblijden,
dan geloof ik dat je reeds halverwege
je reis ontstaalde warmtes verenigt:
diepgang vloeit haast onmerkbaar
tussen dat onvoltooide grijs en intense indigo.
een pad
komt heel voorzichtig uit het struikgewas
als een pril straaltje hemellicht
maakt zij eerste sprongetjes
op weg naar de overkant
Recente reacties