toen ze aan kwam lopen
in haar bloemetjesjurk
wist ik dat zij het was
het kind van de vader

de vader die me had gelaten
toen ik even niet oplette
die mussen uit de lucht schoot
en dacht me er blij mee te maken

die de bolster tussen zijn
vingers verkruimelde als een
keverpantser en zich erover
verbaasde hoe veel pijn dat doet

met wie ik het bed niet deelde
alleen een bureau en lades vol
pure en nutteloze liefde en een
foto om bij te masturberen

ze heeft zijn ogen, zijn mond
alles van hem balt zich samen
onder die kolenschopzwarte knot
en de statige, wat stramme tred

waarmee ze recht op me afkoerst
glimlacht, hallo zegt en ik vraag:
wat wil je drinken
zijn bloed of het mijne?