Als na lange regen alles
neerhangt van het vocht
en lopen zwaarder gaat,
raakt warme lucht vervult
met zoet odeur van linden.
Zij ademt heel diep in, er
zijn maar weinig geuren het
zo waard om weer te vinden.
Resultaten voor het trefwoord gronama
Merrie van nacht draaft recht uit zijn dood, galoppeert
overal in, uit, dwars door strijd, toont stokoude velden
vol bittere tranen, rook, kruizen en bloed, vlammen
sloegen naar binnen, in hoofden, omgekeerd achter ogen.
Miermensen zijn geboren doen worden uit willekeurige
broedkamers, slechts lege plaatsen, zoals iedere kamer
slechts lege plaats is, bepaalde ruimte in tijd, het tot
woede ervaren, ergens, gevoel van frustratie daarin.
Miermensen, gemanipuleerd tot in kruiperige pootjes draven
huichelende leiders na die precies die dingen beloven die
zovelen hopen, nieuwe levens, gevuld met prachtige dingen,
weinig verstaan, weerstaan, de duistere kant van hun zingen.
geïnspireerd door ‘The leaders of men’ van Joy Division:
http://www.youtube.com/watch?v=dCj3YgO_wx8&feature=related
Met 1,5 uur buiten mogen spelen
verdienen 4 getalenteerde heren
daarnaast ook nog eens ruim
1 miljoen euro met hun
soms triestige liedjes
die heel vaak niet
over zulke leuke
dingen gaan als dat.
Dit is uitgaande van een
bedrag van 1,3 miljoen het
bedrag van € 120 (naar beneden
afgerond) per halve seconde’tje spelen.
Voor de ook geldzakelijk excellerende heren;
‘Viva la vida’, met toegift ‘The speed of money’.
Balancerend op twintig centimeter hoge
walhallahakken hamert zij zich over de
tien centimeter hout-square die naast de
weidse pindakaasvloer trendy is overgelaten,
voor de rest oogt gigantische living verlaten.
Middels stroomprikkeldraad zijn baby’s, peutertjes,
puppy’s en andere kunstblinde diertjes, mensjes
inmiddels uit eigen ervaringen goed getraind niet
richting broodbelegde heilige te kruipen, happen,
minimiddelvingertjes uit te steken, of anderszins.
Naast de living met giant pindakaasvloer is er
speciaal voor kunstoncapabel volk een kamer
zonder pindakaasvloer, ontworpen door een
beroemde kunstenaar, briljant gevuld met
lege pindadoppen, waar men zelfs
mee mag dollen en net als
vroeger, een lekker potje
pindakaas op de tafel,
als schilderij hoog
boven bereikbaar-
heidsniveau.
Regenwater sijpelt naar beneden
vanaf dak boven de stille grijpers,
die als stalen handen hangen boven
nog te vangen zachte mooie dingen
en schoon als ~Lorelei~ naar alle
kleine, grote, kermisgangers zingen.
Zoveel kindertranen hier ontsproten,
als felbegeerde toch nog donderend
ten valle kwam, vlak voor het blije
uitgestoken kinderhandje, door een
venijnig tikje naar benee verdween,
sereen, vanuit een hart van steen.
Stelt u zich eens voor
een pad in een oeroud
oerwoud, dat helemaal
bestaat uit dikke plakken
verse kaas met worst
(zodat de dieren er ook
nog wat aan hebben, een
mooie bijkomstigheid), dat
met een fikse subsidie door
vijftig vrijwilligers is aangelegd,
waarna geen wandelaar cq
broodbelegzoeker zich op dit
lekkere pad mag gaan begeven
omdat het kunst is, gelukkig
snappen dieren dit niet, sterker
nog, houden zij zich daar totaal
niet mee bezig, eten gewoon
lekker de buikjes vol en geef ze
eens ongelijk als u het zo vanuit
uw hersenpan bekijkt, ik laat dit
kunstwerk dus liever rotten in uw
geest, want het zuivere idee van
een dergelijk kunstwerk is geheel
gratis en voor niets en wat mij
betreft minstens zo effectief als
het namaken in het echt, alhoewel
schimmels schattig en leuk kunnen zijn.
‘Mijn naam is Osama Bin Laden.’
‘Mijn naam is Osama Bin Laden.’
‘Mijn naam is Osama Bin Laden.’
‘Wil de echte Osama Bin Laden nu opstaan.’
De echte blijft liggen, twee nieuwe staan op.
Een rollator schuift traag
onmodieus voorbij, de man
die moeizaam gaat daarachter
oogt vermoeid, totaal niet blij
zet beide voeten stap voor stap
achter zijn wankel ogend rek.
In tegenstelling tot het meisje
met de rode zonnebril vlakbij
dat zo te zien vooral erg haastig,
dorstig leven wil, met één sprong
op haar fiets verdwijnt en daardoor
net niet ziet hoe hij verschijnt.
Naaktslakken die zijn pad kruisen
overrijdt hij altijd stuk voor stuk,
bewust keert hij vervolgens om,
fietst nogmaals over glibberige brei.
Hun niets moet overduidelijkst zijn.
‘Hij heeft vast een slechte jeugd gehad’,
zeggen mensen die het zien. Alles wat
hij zwijgend doet zegt: ‘Godverdomme’.
Slakken zijn te traag voor deze man,
die iedereen straks tegenkomen kan.
Recente reacties