Resultaten voor het trefwoord gods

die eindeloze jaren ’80 – berry tunderman

Vrouwen stapten in van die witte laarzen.
Dan ook nog met van die franjes.
En mannen met zo’n polstas!
Alles boette in aan glans

Punkrock blies zijn laatste adem.
Terwijl de crisis alleen maar toenam.
Veel sleazy mainstream cinema.
De kou van de dans op de vulkaan.

Kwamen we ze wel echt te boven.
Nu weer een crisis, greed weer good.
Sociale media- onnozel geneuzel.
Vooruitgang voor een gek te geloven.

IJdelheid tot aan de horizon en
Nummer 1 van de zeven zonden.
Zie een christen als Andries Knevel
Belichaamt zijn god’s grootste gruwel.

Heb nog boeken liggen uit beschaafde tijden.
Nog wat heidense karweien om het huis.
Leef weer tijden om te mijden.

los geflodder – monique methorst

Je leeft je leven uit als eenzame held en je vraagt met alle geweld om een shot in het duister. Mag ik dan nu de blues voor je zingen… en luister hoe rauw dromen er niet
om liegen.

Zwart-witte opflikkeringen in het holster van een afgevuurde nacht, ademt de sfeer geladen achter het rookgordijn van tot de tanden toe gewapende woorden, er wordt te hard over nagedacht…

Koeltjes kill ik het aan… lieve help, zo drama.

Als alles tragisch wordt voor God’s eerste niet zo beste wereldwonder, heb ik geen antwoord op onbelangrijke vragen, geboren uit bloed, zweet en tranen… kus mijn onbeschrijfelijke kont, we klinken al bijna naar ouden van dagen.

Let’s rock…en ik roll een begin aan het einde om in het midden de nostalgie uit je dromen te knallen. Breng ik je nu in shock? Of laten we ons in één teug
achterover vallen?

infanticide – onbezield

de waanzin
was voelbaar
zwaarden hadden honger
gerecht of ongerecht,
die moest gestild worden
als instrument
van een verwrongen brein
misleid?
of voerden ze juist
Gods Salomons Oordeel uit?

onreine geesten
gescheiden van goddelijkheid
zouden wij anders
het verschil niet weten?
was dat, als zondvloed
de prijs?

nog immer in Bethlehem
de grond doordrenkt
van onschuldige schuld
hun bloed sust mijn geweten

ik weet…

dof – jonathan griffioen

het gloren gods vond mij
waar we eten
het stukgereten
vuil geworden
en het bleek gekeken
bleef

mijn kleren rieken
naar gebogen dagen
het verbolgen
schraal gekust
er zit nog pluis in mijn navel

alles daargelaten

fauvisme – jacques santegu

Een bloemenstoet trekt voorbij ’t gadeslaan van een papegaai
In de iris strijkt neer het palet van de fauvist; waaien pluimen, krioelen parfums,
Bestuiven draken klokhuizen, opluisteren flamingo’s de dodengraven,
Spelen kinderen fanfares na in kleuterige luchtgebaren

Bidden bosgeesten bij kruisen gesmeed uit bast en spaanders
Flankeren gesels de lijkkist langs doorluchtiger straten
Smelt het asfalt onder krijsend dierbare nabestaanden
Poseren kramp en tering voor huurling-fotografen

Onder bestiering kletteren papen plechtig klepels tot verhalen
Dampen koffiewalmen in bergen chrysanten
Klontert een warm vers nest uit papegaaienbloed en tranen
Hoge dubb’le noten herhalen de kakofonisch koloniale

Klankschilderijen gebekt en beschoren; het palet van de fauvist
Doorheen zaliger jaren, in penseel van menig rijke streken
Huist de begenadigd kromme snavel, met fel koloriet
Op grottekeningen in Gods ondoorgrondelijke navel

perhaps identified object – gronama

Hij meent vrijwel zeker
te hebben gezien en
meerdere
kreten op Twitter
bewijzen dit
en
ook meerdere
bronnen
op YouTube
inmiddels
dat Gerard Reve
de Canal-Parade
vanaf een rode
wolk leek te bekijken
link 1 (inhoud verwijderd op straffe Gods)
link 2 (inhoud verwijderd op straffe Gods)
link 3 (inhoud verwijderd op straffe Gods)
link 4 (inhoud verwijderd op straffe Gods)
link 5 (inhoud verwijderd op straffe Gods)

en naar het leek
beschaamd zijn
karakteristieke,
diepgegroefde hoofd
schudde en mompelde,
met zijn karakteristieke stem:
‘Op weg naar het einde,
op weg naar het einde
van wat in Godsnaam?’
en toen terugvloog
naar Hem maar
dat ging helaas
of gelukkig
te snel voor
camera’s en dit
moet men daarom
zomaar geloven
zonder enig
levend bewijs.

van enkels en banden – lieve de vos

luisteren naar gods oordeel
dat resoneert door muren
hol als spartaanse ruimtes

kruisen langs uitgezette koersen
tik, tik, tik, tik – geen respijt
met beloken ogen op
ronde rechthoeken lopen

iemand vraagt: ben ik een schaap?
zijn wij allen schapen
die grazen en wollig blaten
opspringen bij schellen en stem?

het hangen aan patronen
en landkaarten – alleen een blinde
vindt zich in hun ribbels terug

verlokkend de stille houdgreep
waarrond gedachten zich plooien
in de illusie van profijt
of aanvaarding – ja, aanvaarding

dàt is een faire ruil
je bent geaccepteerd
join the club!

esse – joost de jonge

Hoe is het toch begonnen?
De bomen die vielen, de bloemen die …
Hoe heeft men de velden ontgonnen?
Hoe kwam dat licht van binnen?
Hoe is het toch begonnen?

Ik noem het maar Gods wil
bij gebrek aan beter.
Ik noem het maar…
wat ik maar wil.

Vlieg dan toch!
Hou niets meer vast.
Ik bedoel maar…
laat het toch gaan,
die wil.

In jouw ogen is alles mooi.
In jouw oogopslag ligt de kracht
van de natuur.
De prachtwolfsmelk bloeit wit en rood.

In esse blijven,
niet vergaan niet vergroeien
niet ontstaan niet verloren
niet verwekt wel bloeien,
niet vergaan.

Wenk mij en ik zal komen
lust, drijfveer van de liefde.
Wenk mij en ik zal komen.
Goud-geel-groen hart
slaapbol in rode vingers gevat.

Neem mij nog een keer mee,
op reis in het water van jouw voelen.
Neem mij nog één keer mee
naar de diepste grond van mijn jeugd.
Neem mij nog een keer mee,
daar waar ik ongespleten bestond.
Neem mij nog één keer mee,
God, heel deze wond.
Nog één keer wil ik bij je zijn,
mijzelf, alsof ik je niet verstond.

Van binnen leeft nog steeds deze aarde,
sta ik nog op deze grond.

Wat ik daar zaai zal groeien,
wat ik daar aantref blijft bloeien.
Niets valt er hier naast,
niets rust hierbuiten.
Niets, niets, dan een woning van gevoel.
Hoe kan ik je buitensluiten
terwijl jij alles bent wat ik,
wil zijn…

Begrijp je wat ik bedoel?

Dan zijn wij dicht bij elkaar,
dan zijn wij van elkaar,
dan, … zijn wij elkaars niets,
dan zijn wij…

Hoe is het toch begonnen?
De bomen die vielen, de bloemen die …
Hoe heeft men de velden ontgonnen?
Hoe kwam dat licht van binnen?
Hoe is het toch begonnen?