voor haar op tafel
stond het kistje
besmukt met een roos
het rook nog steeds
naar zoete herinnering
lang geleden
had ze het gekregen
van een te vroeg gegane vriendin
“in nood: open het!”
levenslang achter haar
was ze in nood
en opende het kistje
een glimlach
tekende haar gelaat
toen ze een week later
gevonden werd
in die tijd liep ik er
met de schotel in mijn handen
hoofdloos
water zonder kracht
ik loop er nog
hoofdloos, doelloos
en het water
heeft nog steeds geen kracht…
als een verzengende vuurbal
wacht ik af
achter jouw schaduw,
die niet meer volgt
wij beiden
hoofdloos en doelloos
tot we gevonden worden
aan het einde van de regenboog
een haar
van haar
gevonden
op de kraag
van haar jas
halflang
gitzwart
uit Teheran
heb het gevonden
na een lang zoeken
iets
waar ik niet van af
kan blijven
wat je noemt
echte verslaving
en het blijft nog
steeds tegenvallen
je trekt de verkeerde la open
daar zit geen kwaad in
haar badkamerstem
de blijde verwachting
je hebt goed geluisterd
naar de aanwijzingen
wat zoek je? liefde?
een pijnlijke herinnering?
duizend branduren
aan waxinelichtjes
heb je hem gevonden?
(de kurkentrekker)
een krantenknipsel
je leest een regel wit
‘van huilen wordt je lelijk
als je lacht ben je knap’
daarbij een glimlach
die redden moet
wat er te redden valt
wat doe je?
Recente reacties