Resultaten voor de tag gesprek

gesprek tegen de wind in – august tholen

Met moeder op de fiets, ik wijzend, herkennend, tegen de wind in een gesprek voerend. Nee, ik zie het gras en de lucht niet voor het eerst maar ik ben in een land geweest dat uit ademloosheid werd gevormd. Waar herkenning betekent: eindeloos voor het eerst zien. Herinnering, die burchtruïne, ... »»»

voortzetting van het gesprek – manja croiset

Ik ben vermoord zeg ik wanneer vraagt ze verbaasd kijkend naar… lang geleden en elke dag ogen branden uit het hoofd dat niet is o zegt ze was je alleen maar een droom of repelsteeltje in de nieuwe kleren van de keizer allemaal antwoordt de nachtmerrie

verdwijnpunt liefde – jos van daanen

Soms klink je als een losse deurkruk en als dan pis ik op je woorden of je ziet eruit als een afgesleten vloerdeel dat zijn splinters in mijn voetzolen jaagt tot ik je niet meer negeren kan en je langs de ramen op de eerste wil verlaten. Je dak lekt ... »»»

impromptu nr. 1 – onbezield

Andantino 88 “Der Wald” met mijn ogen ging ik over het pad bomen omringden mij bosgeur drong in mijn neus openhartig in gesprek met het woud vergat ik de tijd voldaan van indrukken keerde ik terug naar mijn schrift

verplicht nummer – hans van willigenburg

Vandaag had ik op een terras een gesprek met een bekende dat naverteld moet worden om de manier waarop het begon (onzeker), om de manier waarop het verder ging (tastend), om de manier waarop begrippen als ‘realiteit’ en ‘dynamiek’ en ‘zelfreinigend vermogen’ stilletjes wisten te voorkomen dat er afgedaald moest ... »»»

ontmoeting met een rooms-katholieke non – diana hoogenraad

Het zonnetje schijnt. Ik fiets naar de veerpont.Een lange rij mensen staan te wachten. Een non stapt eruit, komt naar me toegelopen. We groeten elkaar, ze vraagt gelooft u? ja zeg ik, we raken in gesprek. Ziet u deze eindeloze ketting zielen. Jaren wachten zij voor de hemelpoort. Ik loop ... »»»

het plaatselijke gesprek dat de angst met zichzelf voert – hans van willigenburg

Van alle mensen hier op dit terras weet ik bijna zeker, als ik ze zo zie, dat ze iets in hun hoofd hebben zitten, zoiets als een dobbelsteen die ze bij zichzelf en de ander, met wie ze in gesprek zijn, liefst zo snel mogelijk willen zien rollen of kantelen ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...