Kon ik je maar omarmen
zoals je jurk dat doet, in
het rood het liefst en ik
zou je als gegoten passen,

kon ik je maar omhelzen
zoals je sjaal dat doet in
de late avondbries als de
kroeg gaat sluiten en jij

mij omslaat op weg naar
huis, waar ik tenslotte nog
het sleutelgat wil zijn
om in je hand te kijken.