Bij jou trek ik me terug
in een andere wereld
een wereld van dromen
geesten, zielen
Een wereld waar geen lichaam is
geen gesproken taal
een wereld van gedachten
die bestaat
van binnen
Resultaten voor het trefwoord geesten
Aan Colin Benders
Lieve Colin, mooie man,
breekbare, Japanse wedstrijdvlieger van me, ik weet hoeveel engelen er huilen
om wat ik net hardop in gedachten heb gezegd: Als er de rest van mijn leven
geen mens meer naar mij omkijkt, niemand mij ooit nog in de ogen zal kijken
vanwege het mededogen dat daarin verborgen ligt, dan zal ik tot het eind der
tijden vrolijk doorgaan, want ik heb jou om naar te luisteren.
Luister niet naar die sinistere geesten; spring niet uit dat raam richting een
moordende straat; klim liever langs die ladder van vroeger omhoog naar de
maan, pak jouw megafoon erbij, die hemelse toeter van je, en blaas ons naar
de sterren.
Ik weet waar ik het over heb, hoor. Ze stonden zich ook in mijn huis te
verdringen, vonden het maar wat spannend om mij op die vloer te zien liggen
wegkwijnen. Wat ze niet hadden verwacht, was dat ik ze door al mijn snot,
kwijl en tranen heen keihard op hun lelijke smoel sloeg, heel hard uitlachte.
Nu zijn ze weg; ik ben vrij.
Wat mij nog van het hart moet, en ik word er zelf een beetje verlegen van
(echt), want ook ik ben op mijn privacy gesteld, schrijf over dat wat is geweest
en niet echt meer van belang is, of over dat wat tijdloos en van onschatbare
waarde is, zoals jij – wat ik wil zeggen, is dit: Volgende keer op dat podium
jouw eigen pik laten zien. Zo, dat viel eigenlijk best mee, vind je ook niet?
En dan nu allemaal in koor: “Sorry hoor, Colin.” Nee, niet goed genoeg, nog
een keer: “SORRY, KYTEMAN!!!!!” Juist, en dan nu dat mobieltje terug in die tas,
ondankbare hoeren.
Heel veel liefs,
Je Grote Zus
Een six pack maxi-Snickers in één middag naar binnen werken,
het mooiste kado ooit van mijn oma, die onzichtbaar om mij heen
bewoog om de kwade geesten op afstand te houden, terwijl ik in
mijn eigen wereld, op haar warme, zachte, bruine tapijt gezeten de
smaak van karamel leerde kennen, pinda’s en chocola at alsof het
al die kankerlijers waren die zij voor mij in snoep had omgetoverd.
Om mij zo de gelegenheid te geven om op mijn manier en in mijn
eigen tijd met misbruik, ontkenning en mishandeling in het reine te
komen, al die mensen zo snel mogelijk weer uit te schijten.
Mijn oma, mijn warme baken van licht, die mij in een door een
bende zichzelf volwassen noemende infantiele ratten veroorzaakte
semi-wereld de weg heeft gewezen, zodat ik mij tot op de dag van
vandaag op eigen kracht staande heb weten te houden.
de man die net stapt uit lijn twee
dat ben ik
nee, nu weet ik het zeker dus anders
dan bij dat diner vorige week met
die man toen ik dacht: daar zit ik
tot hij naar mij keek en knikte
en ik naar hem, zodat het even leek
of hij mijn spiegel was en ik de zijne
dan lachten wij beiden en wisten
dat de een de ander niet was, maar de
man die daar komt zal zijn armen
spreiden en wij omhelzen elkaar
knellen ons beeld tot het barst
als een spiegel van huid
aderen, spieren en botten
breken geesten eindelijk heel
catweazle zo wordt
uw nederige hoofdredacteur
vaak genoemd hij maakt het
er zelf naar met dat haar
een selfkiller in hart-
en hersenfalen
zelfspot op gezicht gericht
gelaten verlaten
de mindere geesten
de zaal niets begrepen
een paar labielen
blijven echter achter
dwalen rondje na rondje
hebben verbanden waargenomen
en voor waar aangenomen
teleurgesteld in alles
iedereen het internet
zij hebben schuld
ze blijven hangen
klagen treiteren
waarom nog in godsnaam
hebben ze publiek nodig?
zijn ze verslaafd?
aan aandacht?
grootheidswaanzin in combinatie
met koudwatervrees?
de waarheid is allesomvattend
wil je een stukje?
meer dan je aankunt?
waar de buik vol van is
braakt men het uit
de waanzin
was voelbaar
zwaarden hadden honger
gerecht of ongerecht,
die moest gestild worden
als instrument
van een verwrongen brein
misleid?
of voerden ze juist
Gods Salomons Oordeel uit?
onreine geesten
gescheiden van goddelijkheid
zouden wij anders
het verschil niet weten?
was dat, als zondvloed
de prijs?
nog immer in Bethlehem
de grond doordrenkt
van onschuldige schuld
hun bloed sust mijn geweten
ik weet…
soms denk ik
dat de geesten
boven ons
plannetjes smeden
giechelend
tegelijk serieus
bedenken ze
van alles
om ons op weg
te helpen
je zou het niet denken
maar ik geloof het
werkelijk
Ik vond eindelijk de stemmen en geesten in mijn hoofd,
en ik kon concluderen dat ze eigenlijk niets liever wilden dan mij plezieren en gelukkig stellen.
Maar dat had ik ook niet zo één twee drie begrepen, -het zijn zeer misbegrepen wezens-.
Enfin, toen was het al te laat.
Zij waren gevlucht naar de wereld van fantasie en goddelijkheid,
en ik weet niet hoe lang ze daar nog blijven ronddolen.
Recente reacties