Ken je dat fenomeen
van die rechtstreeks
containerteksten
geschreven voor mensen
die wel
een enkeltje container
kunnen gebruiken
van de papieren teksten
die ik zorgvuldig
tot een prop vouw
bouwen ze meubels,
een sofa en
een tafel misschien
als dat al in een rechthoek
op rolletjes past
van mijn gedachten breien ze
een deken
blijven ze warm
totdat de vuilniswagen
zich meldt
Resultaten voor het trefwoord gedachten
Ik trek een regel over je rug,
hals over kop, huid op huid.
Wat doe ik? Smeer ik mijn
vingerafdruk uit? Ga je vanavond
overwegen om met mij…? Stroom
tart de elementen. Diagrammen
leggen je zwarte haar uit naar
je dromen, je kussen verdwijnt,
net als de kramp onder je voeten.
Zo schrijf ik, de rest is niets dan
wie je bent, niets dan de schelp
die ik aan mijn oor zet om er
het ruisen van de zee in te horen,
de meeuwen op zoek naar land,
een eiland, groen en ongerept,
zwemmend in een school van vis
achter mijn gedachten naar jou als
een idee dat niet bestaat.
Onder een kring van gieren loop ik
mijn pad door het natte koren en leg
een spoor van tinnen voeten.
Ik kan niet lezen wat je zegt, zeg
je maar ik lees überhaupt niet meer,
alleen tinnen sporen in een veld
vol zompe klei en verdronken graan
en ratten die bij herhaling aan
mijn tenen knagen. Een regel loopt met
zijtakken naar verdwaling en hoop
op een weg terug naar tekens
die de route helder maken, een hint
een instrument dat blindheid opheft
en hertaalt wat ik in jouw gedachten
tot nu toe nooit begrijpen kon.
Ik wil rusten in de bedding
van een broodzachte vrouw
riant en warm foedraal
waarin mij gewikkeld
Ik wil schaamteloos
ondergedompeld in laveloze liefde
klodders Pollock
in feestelijke Chagall kleuren
ik wil kinderachtig
verdwijnen
strelen
snuffelen
snoepen
Ik wil blind
haar lichaam schilderen
in mijn gedachten
Een vrouw is abstracte kunst
voor zoekende mannen
Ik ben al die mannen
en ik zal zoet zijn.
Act normal, be normal, tjak boem bam
Links rechts links, afpassen, oppassen
Stap boem stap, tjak boem bam
Tjak boem bam
Geen andere dingen tellen, niet
de honden, groter dan tjak buurman’s
Blijf erbij, stap boem bam
Stap boem bam
Laat versleten gedachten die steeds
sneller het hoofd aan gort malen, los
tjak laat los, tjak laat los
Stap boem bam
Ogen zacht, schouders recht, tjak boem bam
Tjak boem bam, links stap links, blijf lopen
Stap boem stap, be normal
Tjak boem bam
Stap rechts links, tjak houd vast, tjak boem bam
Stap normal, be normal, stap normal
Be normal, stap normal
Stap boem bam
Je gezicht
is de hete zomer
van alles dat ik eerder schreef
Mijn woorden blozen
Onze hartslag een zon
die een radslag maakt
Wij beschaduwen de avond
volg je twijfel zonder geluid
Wat gebeurd is trek ik na
en zet de meubels in de tuin
Wij bouwen ons tentenkamp op
terwijl onze gedachten stap voor stap
het pad aftasten
Buiten je huid
troosteloze dagen
van weleer
ik registreer in mij de tijd van strijd
eeuwig durende omwenteling
kosmos dode gedachten eenzame nachten
ontkomen aan de chaos
waar de huizen
ruimer
en de ramen open
sterke levensstromen waaien
kennis lichtstraal vonk van weten
tussen licht en duisternis
zien wij groene blaadjes trillen
als er wind waait door de populier
Ze boert zonder tanden,
een dode in beweging
ze ruikt naar woorden
als haar schuld is uitgelekt
en sporen achterlaat
op het schrille perkament
van de herinnering
aan haar gedachten,
neemt en eet haar ziel
en zoekt in stille kastjes
naar kruimels die bevestigen
dat ze nog een leven heeft,
geen mens verlost haar
geen god, noch beest
en de tijd, ach, de tijd
is ook al tijden
niet meer langs geweest.
Waar draait dit wit om
voor mij? Jou te vinden:
je ogen in aandacht,
je gedachten hierin. Je
leest het zwart maar het
wit lag voor. Druksel
slikt in wat mij zoekt
met jou te verbinden.
Zondige gedachten ontrafelen truttige
truitjes tot spannende spaghetti
de buurvrouw toont haar tattoos
puur uit verlatingsangst
Senioren happen appels
zonder handen
uit een ton vol water
wie heeft zijn eigen tanden nog
Forse negerinnen
met ogen als wielklemmen
sjouwen halve varkens
de koelcel uit
Voorbodes van een straat-BBQ
hangen dreigend in de lucht
onze hond kauwt voodoo dolls
tot fijngemalen poppenstront
Aandacht waaiert uit
als ogen op een pauwenstaart
maakt heel helder dat dit huis
of heelal ons nooit kan bergen
Recente reacties