Zelden laat in mijn bijzijn
haar kristalontvanger de twiet
van haar intuïtie of de juiste
golflengte weerklinken.
Deels in het zuur, deels erboven
laadt zij via koperdraad op
en ontlaadt haar signalen
in gegalvaniseerde stemming,
tot muziek van haar verhaal,
positief via sonde en draad,
geduld in de ether laat trillen.
’t Is maar ‘n knop en de moeite
van ‘t stellen van de antenne,
maar minder dan ooit hoor en zie
ik haar tijd voor luisteren nemen.
een konijntje huppelt de struiken in en Fakir heeft de hik.
meer goed nieuws: de oude wijze Sprookjesboom onthult
vandaag The Secret! The Secret wordt onthuld!
hij begint te praten: ‘hardly 40 kms more and you arrive in Kanker
(Kaan-kair), a safe haven waar je kinderen kan knuffelen
en door het weinige haar de hoofdhuid ziet.’
dit is ontmoeting hè, daar is zomaar een ander. hij zit niet alleen
in een reageerbuis tot er plotseling iets gebeurt; hij wordt
bestraald met gedachten, met uitingen van verkropte emoties
die op dezelfde frequentie aantrekken: ‘als ik met mijn vriend
aan het knuffelen ben denk ik eraan om hem dood te maken
en hoe hij dan zou kijken. dan pak ik een sok van de grond
en wind die zachtjes om zijn nek.’ of: ‘hoera, ik heb kanker,
weet ik eindelijk waar die rotpijn vandaan komt en dat het
vanzelf overgaat’ – de lichaamscellen bereiden zich voor
in je lies, je buik, je schouder, je knie, je longen en het hart.
als er veel animo voor een bepaalde kankersoort bestaat,
maakt Sprookjesboom daar een nieuw forum voor aan.
Recente reacties