Het voelt anders aan
ik hoor bij jou te zijn
voor jou door het vuur te gaan
voor jou alles over te hebben
voor jou zo ver te gaan
zo verschrikkelijk ver
Het voelt anders aan
je bent als een zus voor me
maar een echte zus
zoals familie
ben je niet
het is te ver, veels te ver gegaan
Het voelt anders aan
ik hoor bij jou
alleen bij jou
het is te ver, veels te ver gegaan
ik hoor bij jou
de rest laat ik staan
Resultaten voor het trefwoord familie
Met die New Age-crap moet het nou ook maar eens
afgelopen zijn. God en ik kunnen er niet meer om
lachen. Waar ik het over heb? Over al dat
onsmakelijke “Ik heb geen piemel, dus nu mag ik
heel naturel, heel ongedwongen en vooral heel
ongevraagd mijn plassertje in jouw poepertje
plaatsen, want wij SPIRITUEEL
HOOGBEGAAFDEN, wij doen niet aan seks; wij
doen aan tantra, dan hoeven wij nooit meer klaar te
komen (handig, hè, dames?). Alleen wij zijn één
grote biodansende familie; jullie niet. Daarom
mogen wij doen wat wij willen, maken wij overal
één grote baarmoeder van waar geen stijve lul ooit
binnendringt, zijn wij Jip & Janneke en al die
andere blije kinderen die elkaars handjes vasthouden,
houden wij stevig aan onze verkrachtertjes vast.
Wacht! Dat waren wij zelf!” en iedereen die dat
soort ongein de normaalste zaak van de wereld vindt,
maar die twee of meer individuen die met
wederzijds goedvinden en zonder gezeik geile seks
met elkaar hebben steeds opnieuw een vieze blik
toewerpt. Om te kotsen! Dat vindt God overigens
ook. Alleen kan God niet kotsen, dus dat doe ik voor
Hem/Haar/Het. It’s a dirty job, maar dat heb ik al
vaker gezegd.
Eén grote, fascistische bende, dat zijn jullie,
stelletje smeerlappen.Onder het mom van
Boeddhistische Wijsheid een meditatie instructeur
met een paal in zijn RODE OSHO-IBIZA-ADIDAS-
TRANINGSBROEK-MET-WITTE-STREPEN
tegen mij aan laten rijden, omdat “wij alle vrijheid
hebben; geen verantwoordelijkheid – op wat voor een
dan manier ook. Want verantwoordelijk zijn, dat is
voor volwassenen die deze Nieuwe Tijd, deze nieuw
verworven vrijheid nog niet begrepen hebben, die
nog-niet-zo ver-in-hun-ontwikkeling zijn. Daarom
mogen wij alles doen waar wij zin in hebben en
jullie niet.”
Dat mag iedereen, slettebakjes. Waar het om gaat is
of je liefhebt of niet, dan komt de
verantwoordelijkheid vanzelf en die vrijheid had je al,
in je hart. Daar hoef je niet naar op zoek. En nee,
heel hard “licht en liefde!”roepen helpt niet: het
donker is ook licht en wat jij blijkbaar vies vindt, is
de kern van deze creatie. Seks is één van de gebieden
waar je het dichtst in de buurt komt van God (wat
zullen veel mensen het vervelend vinden om dat te
moeten toegeven!!!). Hoe denk je hier anders terecht
te zijn gekomen? Geniet er dus maar van. Jezelf de
godganse dag lopen “zuiveren”, dat is pas vies.
Want je weet wie ook zo dol was op zuiverheid, hè?
Wie ook altijd zo’n nieuwe, frisse wind liet waaien?
Precies, heel goed kinders (maar voortaan niet meer
voor je beurt praten! Daar houdt de Boeddhamoeder
niet van. Die wil zelf het hardste krijsen), inderdaad,
Ome Adolf. Die wilde ook nog wel eens een
runesteentje opwerpen. “Oh, in dat geval, niets mis
met die vent! Misschien wil hij met terugwerkende
kracht samen met ons op zoeknaar zijn Innerlijk
Kind?!” Nee lieverd, dat interesseert hem niet. Hij
schiet ze liever neer. Kijk, om Adolf Hitler kon je
tenminste nog lachen.
De eerste de beste die NU nog bij mij komt
aankloppen om mij te vertellen dat zij niet kunnen
klaarkomen; last hebben van vaginisme, impotentie;
alleen nog kleine kinderen kunnen neuken; mannen
moeten manipuleren; vrouwen willen verkrachten,
omdat iemand hen toen zij zelf klein waren pijn
heeft gedaan en zij daarom heel klein, zielig
(en nu komt het) zonder verantwoordelijkheid en
vooral HEEL BEWONDERENSWAARDIG zijn,
kan naar de bodem van de Atlantische Oceaan
duiken om daar zijn/haar (doorhalen wat niet van
toepassing is) door haaien aangevreten
geslachtsdelen op te vissen en deze eenmaal aan land
weer aan elkaar te naaien; die neukt NOOIT MEER.
Niet zolang ik in de buurt ben.
Vanavond is de familie compleet, definitief
verminkt, maar de onuitsprekelijke wond is zo goed
en zo kwaad als het ging weer geheeld.
De familie zit aan een lange tafel, eet, drinkt en
wordt zienderogen ouder. Hard gelach om de dood
op afstand te houden, maar
in de hoofden van de kleinkinderen is het licht en
de zwoele wind van hun gedachten draait zich soepel
om meisjes, gitaren en smartphones, waar hun
ouders steeds vaker een schuilplaats zoeken voor
de regen die soms niet lijkt op te houden: een boek,
een dagje uit, een one night stand.
De moeder om wie alles draait is doof, zinnen
glijden van haar af, zij zit in haar huis als een slak en
steekt soms een oog op een steeltje naar buiten
om te zien of het daar goed gaat. Dan lacht ze
naar degene die haar toevallig ziet. Ze is tevreden,
het gaat, het houdt, ook zonder haar.
het is weer zover
zo ver van huis
en niet eens alleen
fantastische familie
geen enkele reden
dit niet gezellig te vinden
Via zijn rechter oor stapte hij
zijn hoofd binnen
schemering
een lange gang met deuren
limbische gebieden stond er op één daarvan
het stormt als de stoet aankomt bij Moskowa
de auto’s rijden achterom waar we
uit moeten stappen
ineens besef ik dat ik nu
de oudste ben van de familie
Zachte ogen kijken me aan
oud en fragiel
maar nog steeds teder
bijna een moeder
was jij
toen ik hier leefde
Geluiden van weleer
dwarrelen neer
prompt verloren
ooit bevlogen woorden
nu slechts bestemd
voor dovemansoren
En straten lijken kleiner
alsof alles terugdeinst
voor zoveel verleden
mijn ouderlijk huis nu
als een winkel gesloten
wegens familie omstandigheden
Ik ben een hermelijn-
vlinder nu. Je zult het
niet geloven als ik zeg,
het hemelen heeft mij goed gedaan
Ik laat iemand fijn
nu voor mij de Parnassus bestijgen
Zie het als een zwanenzang
doch ik zal nimmer zwijgen
Ook al ben ik nu een hemeling- Ja,
dat ben ik.
Een onmenselijke, menselijke parelziekte, nu
de hermelijn, de zwaan, de hemeling
en ik ben zonder zorgen
ik hoef niet te zeggen: zal goed
voor mijn vrouw, zoon en dochter zorgen
want ik ben hecht getrouwd,
aan familie en vrienden geen gebrek
en ík zorg ervoor dat
niemand ooit het hemelvuur treffen zal
Huil maar zacht mijn
kind het mag
maar toon bij wijlen en keren ook een lach.
Verzwijg je angst, je ziekte en je medicijnen,
dan krijg je ook het omhulsel mee naar huis.
Koffietijd, zodoende komt jouw dokter later
met scrupules, maagsapresistente capsules.
Vader, wreek zuiveringszout en groene zeep,
want wat fluistert, teistert het lichaam kapot.
Vader, zweer op sterfbed en open negenoog,
want eerder is er voor je lijden weinig gehoor.
Sta, na de adem, stuiptrekking en overgang,
boven aan de keldertrap, wanneer de wasmand
door dochter en moeder tree na tree stijgt,
om op de drempel te wankelen en te kantelen..
Wacht, zodra hartbewaking constante streep is
en zoon dronken vierbaanssnelweg oversteekt.
Zie toe, hoe jouw dokter krimpt en in vroege
ouderdom gevangen raakt, de kleinere cirkel.
Want wie zal het kind wreken dat vaderschap
minacht en tegelijkertijd nageslacht verwekt?
Mannen, ooms, neven of broers en vrouwen,
zusters, nichten, tantes, moeders: wie herrijst?
Jouw waarheid is immers leeftijd op je grafsteen,
de tijd dat je familie was, werkte, vrienden had.
Sta boven het graf en wakker de angst aan
met het enige wat dapperen tot leven aanzet.
Een neef knoopt visdraad
aan een wilgentak, vangt
met een vershoudbak voorntjes
en keilt kiezels over
lelies
en de koptelefoon kalmeert…
en de stroming jongleert met een zak…
en de klei grijpt naar de enkels.
Een oom wijst vervolgens op de
schone lucht, hoe dit te zien
aan het mos –
Palmeria Sulcata, Lecanora nog wat
– op de tot hengel omgedoopte
wilgentak.
Recente reacties