Resultaten voor het trefwoord erwin vogelezang

over leven in het vreemde – gerda blees

I

Over schoonheid

Vochtvlekken gelijken fraai gekalligrafeerde vogels
Fladderend in de bries van wapperende wieken
Bezien door wazen van malariabescherming

Warmte plakt als zoete olie
Televisies stralen werelden van wonderen
Kinderen ze glimmen puurder dan de zwartste chocolade

Zonnebrillen kleuren roze

   
II

Over smerigheid

Ze barsten als wc-potten en -brillen
Luxe uit een ver verleden zijn geworden
Net wanneer de magen die zich om het vreemde voer verknopen
Ze voortdurend willen vullen
Als de vliegen zich gevestigd hebben
Op de wonden van de zieke honden
Dan verhuizen naar de kommen waar we met de handen
Nog meer onbestemde smurrie uit gaan eten

Kranig vechten we tegen de bierkaai van besmetting
Met ons allerlaatste restje
Antibacteriële zeep

Tropische koortsen gloren aan de horizon

user calendarclock-o

ik zag een heldere hemel, die niet in tijd maar in ruimte van dag naar nacht overging – erwin vogelezang

salaamoe3leikoem mijn broeders en zusters,

vannacht heb ik gedroomd dat ik Jezus was (mijn haat voor België
was de drijfveer; dan maar op achterbakse wijze de nazi’s steunen),
een homo in waxcoat met purperen haren, onzichtbaar, maar ik kan
een beschrijving geven; een stralende verschijning met tube Velpon,
een gesluierde ruimte die op stokken door de woestijn wordt vervoerd.

ik droomde van hoe nietig ik me voelde (kunt u alstubeliefd uw goede
gedachten naar mij sturen? ik heb dit zo nodig), weetjewel, een man
van achter in de 40, in de houdgreep genomen door dromen over liefde.
mijn kinderverlangen in een vederlichte boomhut; af en toe sliep ik
met een meisje en als ik niet te veel had gedronken, neukten we.

dromen is vooral geen kou hebben (in the cold winter, in de koude winter,
underneath the stars, onder de sterren), dolfijnen die met bloemetjes
pistole sgiete en zorgen dat de kunstpik in haar kontje verankerd blijft.
misschien had ik het niet moeten doen, maar vanmorgen word ik wakker
als haar, bind m’n handen vast en laat me rillen.

(hierna veranderde de sterren in vogels het was erg mooi)

user calendarclock-o

zonlicht, over wat je niet kent – erwin vogelezang

i.

er is eens iets misgegaan. ik gebruik slechts één woord
om dit te beschrijven en kies voor haar
die verdween, niet door te verwensen,
maar door te wachten

op een trein, omdat ik een engel probeerde te boetseren
uit meisjeszweet, meer of minder woorden gebruikte
of overgevoelig was voor vrouwenstemmen

doet niet ter zake. ieder woord wordt uiteindelijk illusie,
een God om in gepaste richting tot te bidden; achterwerk
omhoog, omdat ik moeilijk kan zitten.

ii.

in bed kruipen en de verduisteringsgordijnen sluiten,
een klein dorp, een hotel, uitzicht op zee, het interesseert haar niet.

ik heb geprobeerd haar te verleiden, met rust te laten,
aan te dringen, achterwerk omhoog – vijf keer per dag
in comateuze toestand praten, achteraf

helpen met meisjeszweet, omdat zij zich schaamt
met stofzuigen – langer dan een paar minuten houdt ze het niet vol
omdat ze moeilijk kan staan,
zoog ik.

iii.

we waren zogende ouders die het beste met de kids voorhadden,
maar langzaam sloop er een verlammend en ontwrichtend proces in:
de vreesachtige behoefte zich aan te passen, over misfortuin te jammeren
met bejaarden, hoempapa muziek en gepaneerde schnitzels.

toen alles nog te overzien was, samen te vatten in verhalen van één
of duizend woorden, deed de verleiding van meisjeszweet niet ter zake:
ik boetseerde een engel in comateuze toestand en liet haar met rust
totdat haar naam een illusie was waarop ik moeilijk zittend zoog.

tot voor kort waren het slechts geruchten, maar NASA toonde foto’s
van de Fendt hakselaar waarin mensen verdwijnen door te wachten
in bed, het verduisteringsgordijn gesloten en daarachter zonlicht,
over wat je niet kent – een klein dorp, een hotel, uitzicht op zee.

iv.

Engel,

opeens voelde ik dat ik nergens naar toe moest gaan,
geen trein instappen, niemand ontmoeten.

waarom wist ik niet.

het is wel jammer, want het is toch al niet zo’n vrolijk einde
en ik wou het niet zo laten aflopen:

vijf keer per dag de verduisteringsgordijnen sluiten.
moeilijk zittend in comateuze illusies verdwijnen
als zonlicht over wat je niet kent.

ik heb geprobeerd.
ik heb geprobeerd.

ps. soms danst het synchroon op cowboymuziek.
pps. soms drinkt het thee, soms zweet het meisjes.

user calendarclock-o

geaardheid beïnvloedt niet direct de frequentie van deze kankers – erwin vogelezang

een konijntje huppelt de struiken in en Fakir heeft de hik.
meer goed nieuws: de oude wijze Sprookjesboom onthult
vandaag The Secret! The Secret wordt onthuld!

hij begint te praten: ‘hardly 40 kms more and you arrive in Kanker
(Kaan-kair), a safe haven waar je kinderen kan knuffelen
en door het weinige haar de hoofdhuid ziet.’

dit is ontmoeting hè, daar is zomaar een ander. hij zit niet alleen
in een reageerbuis tot er plotseling iets gebeurt; hij wordt
bestraald met gedachten, met uitingen van verkropte emoties

die op dezelfde frequentie aantrekken: ‘als ik met mijn vriend
aan het knuffelen ben denk ik eraan om hem dood te maken
en hoe hij dan zou kijken. dan pak ik een sok van de grond

en wind die zachtjes om zijn nek.’ of: ‘hoera, ik heb kanker,
weet ik eindelijk waar die rotpijn vandaan komt en dat het
vanzelf overgaat’ – de lichaamscellen bereiden zich voor

in je lies, je buik, je schouder, je knie, je longen en het hart.
als er veel animo voor een bepaalde kankersoort bestaat,
maakt Sprookjesboom daar een nieuw forum voor aan.

user calendarclock-o

visvaderurn – erwin vogelezang

hoe wordt een verhaal over een vader geloofd? was ik wetenschapper,
ik zou willekeurige feiten presenteren, zoals ‘gladde hoed, bij vochtig weer’,
‘alcohol beschermt zijn hersenen bij een hoofdwond’ en ‘vaders bestaan
uit een blauwdruk met eiwitmantel en vangen prikkels op’,
waarna hij gedwongen wordt een vis te eten en in een urn verdwijnt.

maar dichters zijn heteroroof en moeten afgestorven cellen vervangen
met stoffen uit levende wezens. daarom proberen we vreemde indringers
te omhullen en te verteren, waarbij schoonheid een selectiecriterium
en vis een rijke bron van DHA is. er zijn goedkopere, maar een duurzame
urn is er vanaf pakweg 200 euro. in principe wel.

voor dichters én wetenschappers geldt: je mag de urn neerzetten,
in de tuin begraven of bijzetten in een galerij. onze diepste angst
is dan ook niet dat we onmachtig zijn (een verschijnsel dat de omgang
met vader juist vergemakkelijkt), maar dat de magie wordt vernietigd
door haar te ontleden in delen vis, vader, urn.

bedenk hierbij wel dat poëzie en wetenschap conservatief zijn;
zonder toestemming zijn voortplanting en reproductie niet toegestaan.
urnen weten dit, vissen vermoeden het en vaders sterven vaak
van eenzaamheid (hoi ma, is alles goed met jou?). voor wie desondanks
in oneindigheid wil rekenen; het gaat allemaal over wat over is –
een vis in een vader in een urn. na vier weken mogen Duitsers
de as mee naar huis nemen.

user calendarclock-o