Resultaten voor de tag enrico lommerte

viering van de staat van het koningrijk – enrico lommerte

leven paradeert doorheen straten van een stadland angstbevangen dwangvlaggen wapperen boven bloedkasseien zielen en zaligheden verkwanselt kijkogen volgen binnentranend eigen geschapen waanzin van vingerlikkende gulle lach massagraven haastgedolven vullingwachtend niet vermoedende hoe snel

guur – enrico lommerte

zon warm lui zweet gin wir veur n’en blanke zweten als een otter zo laat zich vroege zomer voor mij determineren u begrijpt het als frigide misantropisch ijskonijn hunker ik naar kilte ijsbloemen op een raam drie meter sneeuw u begrijpt het

saambloei – enrico lommerte

geruisloos kieteltast in mijn hoofd oeroud temperament toont deelbereide erkenning mijn beeweg naar wijsheid voldaan bomige kromtaal voelverstaanbaar geen graftak, groene spruit tot bloei aanwassen

baren – enrico lommerte

doorleefd laatste achter in de rij stevenen wij naar de grote baarmoeder terug gedragen vruchtwater lonkt walvissen zingen dolfijnen begeleiden droomwater vul mij leef door

griffen – enrico lommerte

geborgen over mijn schrift schreef ik hartswoorden maar zij verschenen niet op papier bij jou aan de andere kant van het heelal werden zij in de open kamers van je boezem gegrift ik denk ze nog steeds voel hen doorheen tijd en ruimte betast ik ze met mijn vingers

lento – enrico lommerte

muziek in mijn hoofd en de pen schrijft – cello’s en contrabassen lamenteren een crescendo – terwijl de stylo vrolijk wil dartelen over het papier eindelijk zonnige lente wil zingen als vogels vroeg warmte wil voelen en delen met iedereen – violen zetten bij een zee van snaren krast door ... »»»

dode woorden praten niet – enrico lommerte

ik ben dood en kijk je aan mijn praten dringt niet tot je door de tere zoen op je lippen niet gevoeld hand in hand dromen je loopt weg de tranen in je ogen sporen mij aan ik struikel maar haal je bij zie je schrijven en van over je ... »»»

archaïsche zuurstof – enrico lommerte

vòòr het vacuüm heb ik mijn adem gecontainerd de sensatie gewaar stil blakend licht … in deze anaerobe toestand overleeft maar weinig obligate muziek diep in mij als troostend houvast sluit ik mijn ogen op verstervende klanken gearriveerd ken ik de weg in de nis mijn container ik open hem

opkoppig huis – enrico lommerte

vierkant in cirkel past welniet rechthoek in drietweehoek past welniet twintig over veertien de klok loopt gelukkig in ieder geval op tijd die groene stoel wil ik om mijn nek moet de teevee geen water hebben? trek in pindakaasjam in mijn melksoep mijn poep pak ik netjes in en leg ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...