Resultaten voor de tag enrico lommerte

pleiterik – enrico lommerte

een geschuurde deur open de kasseien blinken op het kapotte hek een gehavende jas ik hoor stil de uitgebloeide roos

herinnering aan holland – enrico lommerte

denkend aan Holland zie ik brede riolen dik door oneindig laagland gaan, rijen denkbaar verdorde populieren als hoge kale vingers aan de einder staan; wordt de zon langzaam in grijze smog dampen gesmoord, en in alle gewesten staan de schandpalen midden op het plein, de goedendag en ijzeren maagd sussen ... »»»

er was kleur – enrico lommerte

ik heb mij verdoekt onkruid groeit wel door de stad blijft leven het land gaat op in die kloot zal blijven draaien zoals het heelal ontploft en zwart opzuigt leven geeft en neemt ik hing mij op lijstloos canvas in een kamertje zonder ramen gesloten voor de buitenwereld de sleutel ... »»»

de parasiet – enrico lommerte

in lommer bekommerd de lommerd zich domme drommen die brommen hij is een afzetter die profiteert één vinger wordt een hele hand eens was ik er ook “wat bied je me hiervoor?” hij zette zich af het staat nu nog bij mij in de boekenkast

puissant – enrico lommerte

foeragerend lanterfanter en pierewaai ik in het moeras bij een ondiepte met mijn knuisten snees ik door achtergebleven slib en probeer uit te knobbelen ontwarren bloot te leggen wat dichters bedoelden bedroesemt keer ik huiswaarts als Nabob

reservaat – enrico lommerte

is het waar dat vele gevluchte luchten zuchten? en waar? ik zie een hysterische massa zich als lemmingen het ravijn in storten vrijwillig dit keer gedegenereerde generatie pyrofielen en kleptomanen van leefschepen op ruwe wateren de straten van Shambhala verlaten zo ook de paden in Eden

chromatine – enrico lommerte

op een heide vol zwarte schapen huppelde er één kleurloos gevlekt voor invloed bevreesd zou je het weghalen, maar het werd gelaten een schapengeneratie later werden er twee kleurloos gevlekten waargenomen en één witte

majestatisch – enrico lommerte

zo ik mijn universum handvast omklem wie houdt mij? èèn vingerbeweging influenceert tot in chaotische fractalorde voelbotsen beseffen mij van groter graag had ik glimpogen

indocraas – enrico lommerte

lang geleden gedesintegreerd tijdens opbeamen verspreidde partikels der en her epische queeste eonen terug aangevangen wordt verhaald in vergeten liederen aanbrekelijk laatste caput zwaarwegend, onbeteugeld span zijn de laatsten hun verholen locatie ingebed in krachtstenen ... »»»

kille herkenning – enrico lommerte

lichaamskoelte verrust mij die zon achter wolken mijn ingebouwde wifi-ontvanger draait volle toeren detectie van menselijkheid staat ingeschakeld tot nu een paar stellige verre signalen maar ik weet de wachtwoorden niet

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...