Resultaten voor het trefwoord elders

na de inbraak – berrie vugts

Je komt na een nacht elders in de loop van de middag weer thuis
De poort is van het slot en je ziet het koffiezetapparaat buiten op
De grond staan en je staart naar het raam dat je had dichtgedaan.

Hebt dichtgedaan. Je gaat zelf door het raam naar binnen met die
spanning van: zijn ze misschien nog hier en begint het dan nu pas
Maar je treft niemand aan. Je slaapkamer slaapt in de nachtkastjes

Die openstaan en even leeg van binnen zijn als toen ze nog dicht
Waren. Ze waren altijd dicht bij jou. Je staat in de slaapkamer en
ziet hoe het dekbed glanst en op je strakke naakte lichaam wacht.

Langzaam breekt het besef bij je door van een esthetische code
die in de kamer heerst en daar ook al heel erg lang voor jou was
en die je direct met de indringer verbindt. Dan breekt het besef.

ooit kende ik – martin m aart de jong

een vrouw die schreeuwde
naar de meeuwen. Ze moesten
hun troep bij zich houden
en hun nesten elders bouwen.
Ze verhuisde naar Japan.
Laatst trilde ze zo
hevig dat er van alles
in beweging kwam.

Het zijn zaken die je
voor je moet houden
ik weet het. Maar
het kwam weer boven
toen ik de kranten las.

Ik wist: ze is weer
bezig, wil haar naam bevestigd
zien in alle koppen van de wereld.
Ooit had ze iets met Harmen Siezen.
Hij heeft het nooit verteld
in het journaal.

opstand – stoney pete

In het huis mijns vaders
zet ik de ramen open
want er zijn vele kelders

Hij is elders
bezig met bladerblazers

In de tuin branden hopen
verboden bladeren

Maar tegen zijn zin in
waait de rook naar binnen
en de rookmelders zingen
de doden wakker

behandeling van tijden – hans van willigenburg

Voorbije tijden, toen we ramen open gooiden in gedichten,
zijn tijden om te koesteren!

Wat er toen allemaal in en uit de ramen vloog aan objecten,
diertjes, stof, verlangens!

Hoe gretig er in die tijden achter de ramen geademd werd,
geïnhaleerd om verre verten te proeven!

De gespannen borstkassen vlak na de lassoworp der longen;
de blije gezichten om zoveel winst en vernieuwing!

Al die bergen, vlaktes, stranden, bossen en boulevards,
waar in ieders ogen zo hartstochtelijk niets van overbleef!

Die met niets en niemand iets te maken hebbende drang
Het Gedroomde Elders te omhelzen!

Maar ja, de tijden van nu…

Tijden dat we naar de haren op de rug van onze handen kijken
en tijden dat we naar de haren op de rug van onze handen
blijven kijken en welwillend wegzinken in dat kijken
naar die haren en tegen de ramen zeggen: sorry, weet ik al.

Wat doen we met deze tijden?

Laten we er niet teveel mee doen.

Blijven kijken, rustig blijven kijken naar de haren op de rug
van onze handen, ook al gaan ze ons van z’n lang zal ze leven
niets vertellen.

Aai ze, gerust.

klankbord – robert van vliet

de stilte bepaalt het geluid
elders klinkt gerommel
lawaai dat de stilte verdrijft
maar hier blijft het stil

de stilte bepaalt het geluid
elders klinkt lawaai
gerommel met de stilte
maar hier blijft het stil

de stilte bepaalt het geluid
lawaai van elders klinkt
maar ondanks de rommel
blijft het stil