Resultaten voor de tag eeuwigheid

naar de knoppen – iniduo

te vroeg voor gevallen doek ga nu niet geluidloos voorbij zonder zingen, enig gerucht naar een tempel om de hoek wurgtijd, gesloten boek, allerlei ben voor eeuwigheid beducht Capice?

langs de grenzen van zichtbaar licht onttrek ik mij even aan eeuwigheid tussentijds sta ik kort in het zicht als speelbal van eigenwijze tijd hooguit hoogte, waarmerk van reliëf of diepte in groeven van voordood gezichten, van mensen die ik nog tref een rimpel in de vijver van stille nood ... »»»

qua wolken in hogere sferen – iniduo

het zijn sluiers die het ledige verhullen antipoden van aards gewicht tevens niemands bezit longen, die hun rusteloos zwijgen met adem vullen knoestig, sierlijk licht loodgrijs, smetteloos wit kwelgeesten van ruimte en tijd eensgezind waarheen ze ook gaan zij laten ginds licht gloren ontsnappen aan eeuwigheid zijn uit leegte geboren ... »»»

nagalm – iniduo

niks bijzonders, gewoon naar de achtergrond drijven voorbij de bestemming van vliedend licht in de kantlijn van haperend geheugen achterblijven de eerlijkheid gebiedt van een nagevoel te spreken een afzwellend besef in vloeibare, ijle verten die kort nabij nog van koudgebeiteld steen leken in kringen rond de stuiptrekking van het ... »»»

gezichtsverlies – ad den dolle

als je dan geen reactie al was het maar vijf minuten stil geen likes duimpje omhoog gewoon niets je weet tijd is relatief dit is een eeuwigheid en wachten je straf ijdeltuit je status luldebehanger

lentissimo – martin m aart de jong

Je zei vandaag, vandaag nog niet het regent en de wereld ziet er te mooi uit. Met zacht gebogen kleuren en een natte huid waar op de vers geperst lente druipt. Wacht nu maar af totdat de tijd in echo’s tussen bergen dreigt met nachtelijk gedonder totdat de hemel plots ... »»»

de parabel van de dode snip – b. vogels

er zit een roek onder de grond een dode roek hij moet zijn veren kwijt en dat kan even duren de kop met de snavel wil ik voor een eeuwigheid ik ben op zoek naar dode vogels vogels zijn als goden je ziet ze nooit verdwijnen vogels zijn duurzaam en ... »»»

nieuwjaar – jan van heemst

De winterzonnewende klinkt als een roep uit ’t onbekende. Het is een stem die ‘k niet wil horen, daar zij het kaf scheidt van het koren en mij bedreigt met de ultieme straf. Hoe rusteloos mijn slaap, waarin ik steeds de strijd verlies met tijd en eeuwigheid.

tweestrijd – joost de jonge

Ik verlang door te dringen In het sappige zwart Van jouw verleiding Nu even niets bezingen Geen bovennatuurlijke tijdingen Slechts het kneedbare ik Van een zwart verlangen De grens liep op In de richting van de bergrug (met een huivering) Zoals een arend aanzweeft Leeft hij in het huis van ... »»»

angel’s share – onbezield

ik ontsnap nog voor compostering uit het gesneuvelde blad en voel mij opgenomen korrels zand kriebelen schuren mij schoon ontdaan van alle opsmuk klaar voor de eeuwigheid tilt de wind mijn bladergeest op het Engelendeel voor de hemel residu voor de aarde zo ben ik in alles en overal ooit ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...