Resultaten voor het trefwoord eeuwen

wachtkamer – iniduo

muren houden adem in
hun echo klinkt kortzichtig tegen het gevallen licht

men noemt het schaduw
maar beslotenheid is niet ontvankelijk voor ruimte

de buitenwacht bevriest in gemaskeerd stilleven
gevangen in versteende spieren, geknoopte magen

iets vlucht in iemand, niets ontsnapt aan de greep
aan omklemming, kan schuilen achter zwijgende zuilen

tijd duwt geduld opzij
hartslag belichaamt het tikken fijnbesnaard

als klopjes op een dichte deur, die ieder aanstaart
eeuwen gaan blind voorbij

weer alle dagen feest – brigje otterloo

Een dag lang uitgewrongen.
Stof gewogen. Vet gemest.
Een zin gelogen. Wilde best.

Jouw lippen kloven.
Met een bijl. Boven
je pet. Jou liggen
laten. Onder steen.

Pas eeuwen later.
Een gedicht wordt
opgegraven. Precies
op een verjaardagsfeest.

de dichteres, het been en het brood van de malgetraiteerde bakker – martin m aart de jong

… ze zegt dat ze de hele dag wel schrijft om om het even wat te verwerken in haar recepten van tekens en taal. Ze zwijnt en rijmt ze hakt en maalt stukken verleden in ongelijke delen wrijft ze in met authentiekheden; een bedorven Tante met kinkhoest, een gouvernante met keelzucht – wat pijpt die diep zeg – en verdwijnt, haar vingers eerst in een zompig moeras van orgasmes, ze kreunt dat alles in en met onder elkaar zoals dat in Vlaanderen gaat al eeuwen is incest het middel tegen vervreemding er staat een afgehaalde Chinees voor de deur, alleen zijn linkerbeen is over dat laat zichzelf in en stapt in het ledikant tot de brekende morgen dan gaat het voor dagelijks brood en schopt de bakker die als kind zoveel geslagen is dat zijn hoofd in zijn romp zit, een tastbaar feit ingezet als marketing het brood heeft medelij.

het ritme van de tijd – jan van heemst

Een zwarte vogel op een wilde tak
pikt nu de bessen van mijn levensboom.

Ik voel de onderstroom der eeuwen.

Laat nu de dood maar komen
en laat mij dromen
op het ritme van de tijd.

Eens zul je bij mij komen
in die oneindigheid.

wijwater en levertraan – marten visser

De doodgraver reist in
een rommelige en
verzuurde coupe
staart brutaal terug
zonder uitnodigend
te zijn

Zoals gewoonlijk reist
hij achteruit dat
leeft voor hem
het veiligst

Hij lacht om een
gore mop die hem
ingefluisterd wordt
door een motvlinder
welke een lijkenlucht
verspreid

Beiden zijn ze zich
gewaar dat zijn
gefladder dodelijk
kan zijn

Maar in dit verbond
van rigor mortis en
metamorfose een
Koninklijke setting

Clientèle ervaren de
warme wijsheid als
een duffelse jas
die eeuwen in het
donker heeft gedwaald

Laten zich verleiden
door meeslepende verhalen
over vrijheid en liefde
wijwater en levertraan
U zijt gewaarschuwd!

statusupdate – martin m aart de jong

je krabt de hemel weer eens open
leest wat er geschreven staat in
het oude telefoonboek en haalt
de hoorn van de haak je draait

de wereld rond in eeuwen heb
je haar aan de lijn ze spreekt
je aan zegt dat ze jou al tien
jaar heeft opgewacht dat het zo

niet langer kan waarom je niet
eerder hebt gebeld en dat je wist
dat ze je van alles zou verwijten

maar verwijderen nooit ze kent
je toch van het gezichtenboek
je bent daar toch vrienden voor.

gebedje – katja bruning

Ach, voor mij geen doornenkroon
had ge hoeven dragen, Heer
Zet u liever weer gewoon
bij uw leerlingen terneer

waar van wingerdschaduw koelte
hoedt uw voorhoofd voor de zoelte
van woestijnen
en waar kleine
kinderen zijn om mee te spelen
mocht het leren u vervelen

Kunt ge het niet overdoen?
Uit uw hoge hemelhuis
doodbliksemen dat gespuis
dat u nagelde aan ’t kruis
en weer, wandelend zoals toen
hier en daar een wonder doen?

Had ge ’t onverdiende lijden
Heer, niet beter kunnen mijden?
Echt, het had voor ons soort boeven
niet gehoeven
Heer

Had niet, dwarrelend door de eeuwen
’t troostend woord zacht kunnen sneeuwen
evenzeer?

verpaupering – hanny van alphen

hier druist de aanpalende muur
tegen alle gevoelens in
van het gewezen patriciërshuis

de dubbele deur – Europees eiken –
met hand gesmede klink
kraakt en braakt wat vocht naar buiten

welk een onverlaat metselt
fabrieksgebakken steen op waalformaat
aan mijn gevel van puur natuur

steen uit rotsen gehouwen
ik ben een monument,
eeuwen adelen in mijn gelauwerde huid

mijn ogen breken, met straffe wind mee
zal ik me wreken, vanaf de vorst
duvel ik mijn dak op die dekselse buur

tweeduisterzone – hans mellendijk

Duiven A12 – 23 november 2010

In zone van het tweeduister
file trekt langzaam huiswaarts,
vanuit rechter ooghoek
galmgaten hoog uitgelicht.

Kerktoren op industrieterrein,
minaret voor zoekende muzelman?
Ik zag de helgele M op paal
in eeuwenoude tempeltraditie.

Haast u naar het gebed,
haast u naar het welslagen.

[Marcus 10:14]
Laat de kinderen tot Mij komen.

[Matthéüs 6:11]
Geef ons heden ons dagelijks brood.

[Johannes 6:35]
Ik ben het brood des levens.

Mmmmmmmmmm…
Big Mac
Quarter Pounder
Mc Chicken
Big Tasty Bacon
Chicken Mc Nuggets
Filet-O-Fish
Groenteburger
Mc Kroket
Cheeseburger.

Heilige Drie-eenheid:
Coca Cola, Kerstman
& Ronald McDonald.

Happy Meal
Happy X-mas
Happy X-Mac.

Ik ben een hamburger.

de liederen zijn uitgezegd – harry m.p. van de vijfeijke

De plavuizen zijn al eeuwen
uitgelegd, de pelgrim rest het lopen,
de liederen zijn uitgezegd. Het boek rept
van een voorportaal, het landschap is
de kathedraal. Licht valt alom door het glas,
wij gaan uit het dagelijks lood,
de meidoorns tonen zich als witte bogen.

Geur zweeft om de meibloem heen.
Wind vlaagt langs de rand
van voorjaarsheuvels. Zon zingt
aan de huidzijde, van kruin
tot pelgrimsbeen.

Dan sta jij daar voor de witte sprei en je neigt
naar omarmen. Ik verlaat het pad, zie
de genade van je bronzen kont, hoor je
voorjaarsklokken trillen.

Gebed:
de aankomst van de pelgrim in het gewijde vat.
Zacht de dompeling en het vingerkruis,
het ultieme onderweg, voor even thuis.